***(Powstańcie świadkowie przemocy)

Powstańcie świadkowie przemocy,

Gdy świat skamienieje bez miłości,

I niemo gorzko rozkwitnie czernią,

Oniemieje jak niemy w mocy,

I bogom będzie dana odpowiedź,

Aby się głęboko pokłoniły,

Fałszywy kantor słownym echem

Zaśpiewa i zapłaci za kurz drogi,

Co fałszem i okrytym śmiechem,

Błaznów w bogi wybieranych,

I w drwinie sprzedanym echem,

Pyłu i kurzu nocny, a za dnia? – nie Panie!

Co by ktoś ironią ze śmiechu odszedł,

I skonał na rogatkach Miasta,

Co by czyniąc bagno zaginął,

I nie trafił nawet duszą do piekła!

Niechaj świadkowie przemocy dmą w trąby,

Na każde strony świata,

Na granicy wagi dnia i nocy cienia,

Zaprawdę, jam jest ten, który brata…

Skorpion wyroczni? – jam już gotów!

Przypłynąć nie tylko pacierzom,

Trwać i smucić przestrzenie,

Skorpion wie – i ja wiem, kto i komu tu zginąć!

Kto i komu w duszy ostać,

By żywym nazwali tylko tego,

Co wyrywa w przestrzeniach światła,

I blizny w sercach zażywa,

I nie spogląda w piekła, jeno miłości zażywa.

styczeń, 1994