Никого не будет в доме
 
Никого не будет в доме,
Кроме сумерек. Один
Зимний день в сквозном проеме
Незадернутых гардин.
 
Только белых мокрых комьев
Быстрый промельк маховой,
Только крыши, снег и, кроме
Крыш и снега,— никого.
 
И опять зачертит иней,
И опять завертит мной
Прошлогоднее унынье
И дела зимы иной,
 
---------------------------------
 
Но нежданно по портьере
Пробежит вторженья дрожь.
Тишину шагами меря,
Ты, как будущность, войдешь.
 
Ты появишься у двери
В чем-то белом, без причуд,
В чем-то впрямь из тех материй,
Из которых хлопья шьют.
 
 
Dziś nikogo w domu  nie ma
 
Dziś nikogo w domu nie ma,
oprócz zmierzchu, oprócz dnia
zimowego, co się zmienia
w wieczór, gęsty niczym mgła.
 
Tylko płatki, białe, piękne,
które lepią się do szyb,
tylko dachy, śnieg, i więcej
nie przebywa tutaj nikt.
 
Szron szkicuje wzór na oknie,
a mną wstrząsa ogrom win,
przygnębienie zeszłoroczne
i  problemy innych zim.

------------------------------------
 
Wtem westchnienie da się słyszeć,
a kotarą wstrząsa dreszcz.
I, krokami mierząc ciszę
ty, jak przyszłość, zjawiasz się.
 
I w drzwiach stajesz w czymś tak zwiewnym,
bielusieńkim niczym śnieg,
w czymś uszytym z tej materii,
z której płatki szyje się.