Ciekawie przedstawiony syndrom pustego gniazda.
Bardzo mi się podoba ten wiersz, margaretko.

Witaj na PP. Pozdrawiam, Lilah

Ogólnie ładnie. Miejscami wydaje mi się za dokładnie:
rączki wokół mojej szyi / rączki wokół mnie

ale się nie upieram. Raczej poddaję pod rozwagę. Podobnie tu:
myślisz że piszę kiepskie wiersz / myślisz że piszę kiepsko

Generalnie to muszę ochłonąć, bo z początku błędnie przeczytałem linijkę
"z metaforą w plecaku" jako "z metaforą w plecach".
Pozdrawiam ciepło.

Wiersz bardzo dobry, bez dwóch zdań. O podwójnym dnie. Najpierw odczytałam jak o dziecku, potem jak o wierszu. Wszystko gra. Drapieżni krytycy pochowają pazury! Powodzenia margaretko!

Dziękuję wszystkim za komentarze, cieszę się bardzo, że wiersz się spodobał.


Lilah, miło mi. Gniazdo tak naprawdę nie całkiem puste, średnia córa jeszcze z nami.

Miladora, studnia zmniejszona, pewnie jeszcze nie raz coś wykręcę, zanim poznam dobrze obsługę portalu, z góry sorki za kąpiele.
oczko do czytelnika

Berele, można i mniej dokładnie, ale wspomnienia to dla mnie właśnie obrazy ze szczegółami

braparb w chwili pisania ten wiersz był najmłodszy. Najmłodsze dziecko nie pisze wierszy, ale niedawno wyleciało w świat

Ania i słusznie, taki był zamysł. Wiersze są trochę jak nasze dzieci
Wiersz powstał jako pierwszy po pięcioletniej przerwie, a impulsem była wyprowadzka z domu najmłodszego potomka.

Silvus
to się cieszę, że nie zamąciłam.