Wyznam ze wstydem, że „Moralność pani Dulskiej” to jedna z lektur, które ominęłam w liceum; mimo to pan Dulski jest na swój sposób moim dobrym znajomym za sprawą mojej mamy, która, kiedy kręciłam się po domu, pytała zawsze, czy wchodzę na Kopiec Kościuszki W związku z tym niedoczytaniem trudno mi się odnieść do treści dramatu, odniosę się więc tylko w oderwaniu od niego do Twojego wiersza, którego clou stanowią dla mnie „kieszonkowe na tacę”, z czego wyłania się obraz jakiegoś dewocyjno-despotycznego rodzinnego kuriozum, i jest to portret nad wyraz sugestywny (i, niestety, ciągle na czasie). To już lepiej „z wolności dostać bzika” i „posmakować sobie radość jestestwa” I czytania takich wierszy - jeśli to nie luźna jedynie wariacja n. t. dramatu Zapolskiej , ale oddaje jego ducha, to niebawem naprawię swoją ignorancję

Serdeczności

Wiesz Jolie, wiersz do wykorzystania na lekcjach polskiego, u takiej Pani Polonistki wszystko, nawet ciężka lektura, szybko wchodzi do głowy. Na sam koniec dodam, że moja Pani od Polskiego - niezapomniana Pani Piechowiak też obrała "Moralność Pani Dulskiej" jako jedną ze swoich ulubionych lektur, no i jeszcze "Granica" Nałkowskiej i "Dżuma" te lektury dotąd dobrze pamiętam.

Ukłony

Po co zaznaczone "dla dobra", skoro chodzi o to, że syn już nie jest dzieckiem? "Dzieci" należałoby podkreślić.
A tak to widzę (przepraszam za wtręty):
"wychodzę w miasto tak, bez szalika" -
że ruszam w miasto?, i bez szalika?
bez ciepłych majtek, bez kalesonów?
cóż, z tej wolności dostaję bzika;
pewnie nie wrócę dzisiaj do domu.

"nikt mi nie skubie skrzydeł, nie nagli". - nikt nie podcina skrzydeł, nie nagli

"pewnie stąd moja ostatnia kwestia:" - na usta ciśnie się durna kwestia:
a niech, aniele, wezmą cię diabli!

pzdr
J

Witaj Zolu.

Jedną z wielu rzeczy o którą walczą faceci to niezależność, to chcenie bycia niepantoflarzem. Tylko niespełni rozumu mogą twierdzić że są wolni, i obce jest im takie zjawisko. Ważne tylko jest natężenie i to, pod którym pantoflem i w jakiej jego części jesteśmy... Jeżeli da się pod nim jeszcze oddychać, to znak że jeszcze nie jest tak źle...dlatego myślę że w każdej rodzinie, małżeństwie, partnerstwie, rządzi inna p Dulska. Kobieta to silna jednostka, i w stosunku do niej wszelkie dywagacje o równouprawnieniu, uprawianiu "wolnej amerykanki" jest raczej niemożliwe. Myślę że mimo wszystko, trzeba umieć nadal żartować sami z siebie, o czym zaręcza Twój wiersz. Pozdrawiam serdecznie.