Dodatku,

bardzo się cieszę, że już za drugim razem Gratuluję. A serio: Wiersze o imionach to nie mój pomysł. Ale też i nie skradłam go nikomu, bo kiedy (przed laty) rozpoczęłam tworzyć ten cykl, nie wiedziałam, że np. Agnieszka Osiecka napisała Imionnik z kwiatem. A ile jest piosenek z bohaterem, znanym z imienia! Jedna z piękniejszych to ukochana przez wszystkich - Anna z repertuaru Stana Borysa pióra Bogdana Loebla. Choć to akurat kiepski przykład, bo Loebel napisał piosenkę o miłości do Anny, w której mocniej określa się podmiot liryczny - zakochany mężczyzna. Jedna ze śmieszniejszych (też na świetnym wierszu, to kabaretowy hicior Joanny Kołaczkowskiej) - Song porzuconej z refrenem: Andrzeju, Andrzeju... Ech, rozgadałam się. Oczywiście pisz, zwłaszcza o własnym imieniu, ale i o innych. Moja Nie-Laura mówi o Laurze, którą dziewczyna nie jest. Podsumuję: Piszmy!

z.

Aniu,

bardzo dziękuję za ciepłe słowo o wierszu. Wdzięcznie się kłaniam,

z.

Margaretko,

dziękuję Ci bardzo. Fajnie, że na to zwróciłaś uwagę. Pozdrawiam,

z.

Lilu,

pięknie dziękuję i pięknie się kłaniam, buziaki,

z.

Intro,

bardzo mnie cieszy, że do mnie dotarłaś. Cieszy mnie rozpoznanie intencji wiersza oraz instrumentacji głoskowej i nie tylko. Bardzo serdecznie pozdrawiam,

z.

Tak, AJW, zgadza się. Pisanie sprawiło mi dużą radość. Jeśli chodzi o odbiór - bardzo mi miło, że tak odbierasz. Dziękuje bardzo i serdecznie pozdrawiam.

z.

Miazgo,

dziękuję. Mistrzynią tu w lingwistycznej ekwilibrystyce jest Introwerka. Znajdź ją sobie i poczytaj. Dziękuję bardzo, pozdrawiam,

z.

Jacku,

dziękuję za refleksje. Przeczytałam, pozdrawiam,

z.

Hubercie,

cieszę się, że wpadłeś. Również pozdrawiam,

z.