Bardzo mi się podoba przywołany tu zakład Pascala - alternatywa dla niewierzących, sceptyków. Ale wiem, że zasadniczo wiersz nie o tym. Traktuje o przyczynie i skutkach lęku.



w tym człowiek bywa samotny. Każda terapia zaczyna się od obudzenia świadomości: Dlaczego się boję, jednak kiedy temu wszystkiemu towarzyszy samotność? To właśnie ona bywa źródłem.
Podoba mi się Twój wiersz, Aniu.
Dodałabym interpunkcję:







w myśl zasady, że albo z- albo bez-

Ale wiersz odbieram pozytywnie. Ważny temat, ważne obserwacje.

z.

Witaj

a jaki jest rytuał przejścia I?

Każdy, w tym i ja, wiąże go z niewyobrażalnym bólem, to co nieznane zawsze tak wygląda, jest strach dla nieznanego. Szuka się w ów czas podpory, wytłumaczenia, próby zrozumienia i ogarnięcia nieuchronności co tylko odsuwana na jakąś przyszłość. Pozostaje oswajanie się z nią.

Tak rozumiem Twój wierz, tak go czytam oswajając się z myślą, że przed nami wszystko, za nami epizod.

Pozdrawiam (z doskoku przez najbliższe trzy tygodnie)

A-s

PS:


- jedno "prostu/e" bym usunął

Ciekawy wiersz o tym, czym w życiu człowieka bywa lęk.
Któż go nie odczuwa?
Czasem jest to lęk przed nadchodzącym dniem, czasem lęk psychotyczny.
Ale towarzyszy nad od zarania wieków.



Bardzo wiele mi to mówi.

Bardzo udany wiersz, pełen smaczków i znaczeń.
Wyrażający to "coś".
A ja lubię grzebać w wierszach i doszukiwać się ukrytych znaczeń