Śnieżny poranek, grudniowy, pogodny,
słonko wygląda zza zórz purpurowych,
ktoś nocą ubrał i sosny, i jodły
w białe futerka, od stóp aż po głowy.

Świerki ustroił w odświętne smokingi,
bo dziś Wigilia i czas się radować,
że jeszcze chwila i wreszcie się ziści
to, co już wcześniej nam Anioł zwiastował.

Gdy pierwsza gwiazdka za oknem rozbłyśnie
i adwentowe rozpalą się świece,
poślemy Bogu dziękczynną modlitwę
i powitamy Dzieciątko w stajence.

Sobie złożymy serdeczne życzenia,
łamiąc opłatek bieluśki jak mleko,
niech w świat popłyną, niech cieszy się ziemia
w tę noc grudniową, tak cichą, tak świętą.

Noc wigilijna nadzieję nam daje
i, jak co roku, niezmiennie zadziwia,
w mojej pamięci na zawsze zostanie
zapach tej nocy, srebrzystość igliwia.