Pierwsz strofa świetna.

Co do drugiej - trzeba ją poczuć na użytek własny.

Dla Azteków zapisany papier raczej nie miał żadnych utylitarnych walorów.

A i dzisiaj dla robiących w surowcach wtórnych służy do pozyskiwania czegoś z napisem

są środkiem płatniczym w Polsce

Kiedyś tak się składało papier, że napis brzmiał /wytłuszczam/

są środkiem płatniczym w Polsce

Oczywiśćie, że to nie o drugiej strofie.

Być może nie doczytalem - albo należy sobie dopowiedzieć.

Pozdrawiam.

Witaj Opheliac.

Tak naprawdę samo życie jest sztuką. Przechodzenie ze stanu dziś w stan jutra, to nie lada wyczyn...trzeba wielu zachodów żeby znaleźć ten dobry wschód. To sztuka znalezienia dla siebie tej właściwej książki z której możemy czerpać potrzebną wiedzę - wiedzę żeby przetrwać. Zapewne wiersz nie o tym, ale jakoś mnie ten "Meksyk w głowie" przywołał taką właśnie myśl. Pozdrawiam serdecznie.

Jedna uwaga, ten zwrot jest moim zdaniem niezgrabny i zajęło mi chwilę rozgryzienie go.

Czy masz na myśli wszystkie książki, które są dla ciebie niczym Meksyk w głowie?

Czytam bez tytułu, którego jakoś nie mogę dopasować do reszty wiersza (muszę przyznać, że nie jestem fanem jakichkolwiek tytułów).

W pierwszej zwrotce wyczytuję koniec pewnego etapu w życiu dwojga ludzi, który kojarzy mi się z zyskującym na popularności fenomenem ONS (one night stand - seks bez zobowiązań) albo friends with benefits - znajomi uprawiający niezobowiązujący seks. Druga zwrotka jest bardziej tajemnicza, ale 'a' na początku sugeruje, że nie wyszliśmy ze strefy 'dotąd', czyli nadal mowa jest o niedawnej przeszłości. Czy w takim razie osoba mówiąca w wierszu ocknie się tylko wtedy, kiedy pozna drugą osobę (jeśli dobrze rozumiem przewracanie na bok książek w głowie)? Muszę dodać, że adresat jest szalony, bo jak mówimy 'ale Meksyk', to mamy na myśli chaotyczną, trudną do opanowania sytuację. Czy w takim razie mamy tutaj do czynienia ze skomplikowanym związkiem, w którym druga osoba jest niesamowicie skomplikowana, ale to jednocześnie ta cecha sprawia, że jest ona osobą interesującą? Ten związek może być nawet toksyczny, skoro 'do bólu przyłóż'... No i osoba mówiąca w wierszu obudzi się dopiero wtedy, kiedy całkowicie pozna swojego kochanka, ale wątpię żeby to się kiedykolwiek wydarzyło, więc czy czeka ich wieczny sen/koszmar?

Takimi tropami wędrują moje myśli

Wracam do tego wiersza, który w swoim czasie przeoczyłam, a który jest niezwykle ciekawy. Podobnie jak Ajw myślę, że może traktować o sztuce kochania, rozumianej jako sztuka czytania w drugiej osobie i korelowania tej wiedzy z omenami z zewnątrz. Świetnie rozgrywasz tu dualizm fikcji i rzeczywistości, początku i końca, światła i ciemności, życia i sztuki, pokazując ich zazębianie i wzajemne wyzwalanie. I tak sztuka (czytanie książek) może stać się grą (układanie domina), która, jak układanie pasjansa, ukazuje i "priorytetyzuje" różne wersje ludzkiego losu. Frapująca treść podana w kunsztownej formie, jestem nieodmiennie pod wielkim wrażeniem Twojego stylu

Serdeczności