I ja zatrzymałem się przy tym wierszu. Dla mnie najładniejsze dwa ostatnie wersy - klasa.
Natomiast pozwolę sobie na malutkie marudzenie, bo wara mi od intencji i wizji Autorki, ale

usunąłbym "donośny" jako że cyt:

klangor [łac.],
donośny, jednostajny głos wydawany przez żurawie, zwłaszcza w czasie przelotów.

i drugi wers też bym unicestwił
A tak zastanawiam się, dlaczego w wierszu - włącznie z tytułem - ta sama japońska sztuka wyrażona jest różnym nazewnictwem?
Ale to drobiazg.
Z przyjemnością przeczytałem; lubię wiersze kochające pisane przez kobiety.
Pozdrawiam z ukłonem.

Ajw, czytałam już ten wiersz wczoraj jadąc pociągiem i z telefonu niewygodnie było mi go skomentować, ale rzuciło mi się w oczy dokładnie to samo, co Leszkowi.

Wers "jak origami" jest zupełnie zbędny. Skoro w tytule mamy już "orisue" to wiadomo, o co chodzi, nie trzeba tego jeszcze raz dopowiadać. Przeczytaj jeszcze raz wiersz bez tego wersu, zobacz, jaki stanie się lekki, subtelny.

Z motywem składania origami ze słów spotkałam się już parę razy we współczesnych wierszach, ale ogólnie tekst odbieram pozytywnie, jest przyjemny.

Pozdrawiam serdecznie