Witam drogi i dla mnie bezcenny, Antoni. Zdążyłem przeczytać Twoje spostrzeżenia. Są bezbłędnie wychwycone z tekstu.
Poprawki naniosęe za parę godzin, bo na razie się spieszę, muszę pojechać do centrum rodzinnej wsi, czyli Wałbrzycha.
Niezmiernie się cieszę, że tekst Cię zaintrygował i był dla Ciebie ciekawy.
Zadałeś mi pytanie, czy treść odpowiada realiom tamtych czasów?
Robię wszystko, by było zgodnie z ówczesną rzeczywistością. Szperam w archiwach i oczywiście najwięcej sprawdzam w ogromnych zasobach internetu.
Pojmanie syna Stefani Kruk (akowskie pseudo Teściowej), rzeczywiście było przełomem w działaniach UB, by móc zacisnąć pętlę wokół partyzantki Ognia. Będzie jeszcze o tym w następnych rozdziałach. Oczywiście, jako autor staram się wokół tych wydarzeń tworzyć zjadliwą, a przede wszystkim jak potrafię najatrakcyjniejszą dla Czytelników strawę.
Czy mi się to udaje?
W jakim stopniu przekonję Czytających, że było tak jak piszę? Nie wiem.
Ale uwierz! Dokładam wysiłków, by tkwić w realiach tamtych czasów.
W końcu staram się stworzyć suplement do w miarę jaknajprawdziwszych podręczników historii.
Ważnego okresu w dziejach naszych przodków, ale i też nas żyjących po powojennym przełomie, który przemeblował mentalność społeczeństwa. W moim odczuciu negatywnie, bo ubecka rozprawa ze narodem miała niechlubny cel. Podporządkować nas do egzystowania w sowieckim zniewoleniu. Należało Polaków stłamsić i zastraszyć.

Jeszcze raz, Antoni, dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Dzięki Mike za tak wspaniały komentarz. To aż niewiarygodne z jaką łatwością potrafisz wychwytywać niuanse z których sam jako autor ledwo zdaję sobie sprawę. Patrzysz na tekst z góry, jak w XIX wieku obserwatorzy artyleryjscy siedzący w balonowych gondolach (nie dosiężnych dla wrogich strzelców) i przez lunety wypatrujący cele, by sktecznie kierować ogniem armatnim.

Wyznam Ci, że Tonio - uwodziciel - to postać, którą wykreowałem na podstawie rodzinych opowieści. Rzeczywiście romansował z moimi Ciotuchnami, a frywolna Cioteczka, którą tu nazwałem Amelią, umierając bezdzietnie zostawiła mi i mojemu Bratu w spadku dom (o którym jest w tekście) na warszawskich Bielanach.
Zresztą w sprawie tego spadku za 2 tygodnie jadę do Warszawy, będę tam siedział około 10 dni i bardzo bym chciał się z Tobą spotkać w jakiejś zacnej spelunce na pogaduszkach o pisaniu przy piwie albo kawie. O dwupiętrową willę, a właściwie o rekompensatę jej wartości szamocemy się z HGW (Hanna Gronkiewicz Walc) już od paru latek.

Bardzo się cieszę, że owe obyczajowe wycieczki nadają Twoim zdaniem tekstowi "oddech" (kapitalnie to ująłeś).
Tak, właśnie chcę Czytaczom opowiedzieć, że Krakusi wspierali walczące podziemie i byli wrodzy komunistycznemu zniewoleniu. Jeszcze o tym będzie.

To tyle na razie, bo spieszę się na LATO Z MONIKĄ.

Dobrej nocy Mike - bystrzaku i znakomity fachuro od pisania, wdzięczny Kaz

PS Apropos ewentualnego warszawskiego spotkania napiszę jeszcze na privie. Mam nadzieję, że nie będziesz w tym czasie w USA.

Kazjuno Kilka razy czytałam ten odcinek, a jakoś zawsze brakło czasu, aby napisać komentarz. Wygładziłeś stylistykę, jest OK. A akcja fajnie zaczęła rozwijać się. Jest na czym oko zawiesić. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, bo wielość wątków bardzo wzmacnia przekaz.
Zwłaszcza, że jest opart na faktach. Podoba się