Aga & Anton: Pająk - Ten_Smiertelny
Proza » Inne » Aga & Anton: Pająk
A A A
Od autora: Jeśli potraficie, wyobraźcie sobie to jako mangę.

TEN ŚMIERTELNY

 

Aga & Anton: Pająk

 

Aga:

– Aaaaa!

 

Anton:

– O co chodzi? boisz się pająków?

 

Aga:

– Nie boję się pająków! Boję się pająka…

 

Anton:

– Tego konkretnego?

 

Aga kiwa głową:

– Boje się, bo ma dużo nóg.

 

Anton:

– To zdaje się być cechą wszystkich pająków…

 

Aga:

– Nie wiem, zwykle zbyt się boję, by się im przyjrzeć.

 

 

Aga:

– To czyni z niego zachłanną osobę.

 

Anton:

– Nie rozumiem dlaczego posiadanie wielu nóg miałoby świadczyć o zachłanności, ale możesz mieć rację…

 

Przypomina kobiety z siatkami na zakupy. W tej sieci może wiele się zmieścić.

 

Aga:

– Zachłanne… ~!

 

Anton:

– Jest jak kobieta która swym urokiem wabi mężczyzn i owija ich sobie wokół palca, jak pająk muchę w sieć…

 

Aga:

– Zawsze byłam przekonana, że pająk jest rodzaju męskiego, a mucha to dziewczyna…

 

Anton:

– Nigdy nie wiadomo! Zresztą wszyscy wiedzą, że kot to kobieta, a pies mężczyzna.

 

Aga:

– A niby dlaczego?

 

Anton:

– Bo kot tylko leniuchuje, a pies służy. Kot leży i nic nie robi, a pies broni domu…

 

Aga:

– Nie jestem przekonana co do tego…

 

Anton:

– Kobieta jest drażliwa jak kot, spróbuj ją pogłaskać bez pozwolenia, a zaraz pokaże pazury…

 

Aga:

– To się chyba zwie molestowanie seksualne…

 

Anton:

– A gdyby do mężczyzny podeszła piękna kobieta i pogłaskała go po głowie, z pewnością nie miałby nic przeciw.

 

Aga:

– Jakbyś się czuł w takiej sytuacji?

 

Anton:

– Ja? Hmm… Chyba byłbym trochę zawstydzony…

 

Aga:

– Zbereźnik!

 

Anton:

– Że co?!

 

 

Aga:

– W każdym razie przedstawiłeś sprawę jednostronnie. Dlaczego kobieta musi być koniecznie piękna? A co gdyby przyszła pogłaskać cię po głowie straszna brzydula?

 

Anton:

– Uciekł bym, gdzie pieprz rośnie.

 

Aga:

– I ty się zwiesz psem obronnym!

 

 

Anton:

– W każdym razie przyznasz chyba, że mężczyźni ganiają za kobietami, jak psy za kotami?

 

Aga:

– Nie wiem, jeszcze nikt nie ganiał mnie z wywieszonym jęzorem…

 

Anton:

– Jesteś na to jeszcze za młoda…

 

Aga:

– Oczekuje tego z niecierpliwością.

 

 

Aga patrząc na pająka:

– Co my z nim zrobimy?

 

Anton:

– Trzeba będzie go zabić…

 

Aga:

– A więc podołasz tej misji?

 

Anton poci się:

– Spokojnie, zabiłem tyle zombi w grach komputerowych, że jeden pająk…

 

Aga:

– Po co ten pot?

 

Anton:

– To przystosowanie obronne organizmu, dzięki temu moja skóra jest podorana na atak pajęczą siecią…

 

Aga:

– Nie wydaje się jakby miał się odstrzeliwać…

 

 

Anton:

– Spójrz na to z drugiej strony, on też nie jest bez winy: pewnie zabił niejedną muchę.

 

Aga:

– To akurat jest nam chyba na rękę…

 

Anton:

– Wiesz, że na jednego człowieka zabitego przez muchy, przypada milion much, zabitych przez człowieka?

 

Aga:

– Myślę, że to i tak za dużo. Nie oddałabym życia za milion much.

 

Anton:

– A gdy umrzesz milion much cię rozłoży. I kto tutaj jest większym drapieżnikiem?

 

 

Aga:

– Zbyt ufasz statystykom. Kiedyś mówili, że człowiek każdej nocy zjada jednego…

 

Anton:

– Chcieli sprawdzić jak szybko rozchodzi się bzdura…

 

Aga:

– Jak śmieli użyć do tego pająka, bez pytania go o zdanie!

 

Anton:

– A jak miałby im odpowiedzieć?

 

Aga:

– Oczywiście mową ciała…

 

Anton:

– W ten sposób przekazuje się ponoć, więcej niż pięćdziesiąt procent, tego co chce się powiedzieć. Gdy się o tym dowiedziałem, zrezygnowałem z nauki języków obcych.

 

Aga:

– A mi zwykle mówią bym nie kręciła się, gdy odpowiadam; chcą utrudnić mi komunikację!

 

 

Aga:

– Zabijesz go wreszcie?

 

Anton:

– Jakaś ty żądna krwi!

 

Aga:

– Rozmyśliłeś się?

 

Anton:

– Aaaa! – uderza gazetą i zostawia ją na miejscu. Pająk jest pod gazetą na podłodze.

 

Aga:

– Po co ten krzyk? czyżbyś bał się pająków?

 

Anton:

– Głupia, to był okrzyk wojenny!

 

Aga:

– A na co ci on?

 

Anton:

– Nie rozumiesz, mężczyźni potrzebują okrzyków wojennych, jak kobiety okrzyków strachu… Taka jest nasza natura.

 

 

Aga patrzy na gazetę:

– Na pewno nie żyje?

 

Anton:

– A bo ja wiem?

 

Aga:

– Trzeba mu sprawdzić puls. Sztuczne oddychanie, usta usta…

 

Anton:

– O czym ty gadasz!?

 

Aga:

– Trzeba być dorosłym, by robić „usta usta”.

 

Anton:

– Tak, poza tym nie zamierzaliśmy go odratowywać…

 

 

Anton:

– Odebrałem dziś jedno życie.

 

Aga:

– Zrobiło się zaskakująco smutno.

 

Anton:

– Taka natura: „zjedz, albo zostań zjedzony”.

 

Aga:

– Jeśli zamierzasz go zjeść, to mnie w to nie mieszaj…

 

Anton:

– Jesteśmy rodzeństwem. Podzielimy się po połowie!

 

 

Rozmowa toczyła się do późnych godzin nocnych.

 

[KONIEC]

 

 

 

 

 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Ten_Smiertelny · dnia 12.06.2018 19:19 · Czytań: 235 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 0
Komentarze

Ten tekst nie został jeszcze skomentowany. Jeśli chcesz dodać komentarz, musisz być zalogowany.

Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
18/03/2024 19:06
Pliszko, Posłużyłaś się skrótami myślowymi, ale pełnymi… »
Jacek Londyn
18/03/2024 18:15
Trening czyni mistrza. Kolejna okazja, tym razem… »
valeria
18/03/2024 11:41
Piękne, już bielonych rzeczy nie spotykam już:) chyba w… »
mede_a
18/03/2024 10:45
Jak ja kocham te Twoje maluchy! Ajw- poezji pełna - pisz,… »
Kazjuno
17/03/2024 22:58
Ja miałem skojarzenie erotyczne, podobne do Mike 17. Jako… »
Kazjuno
17/03/2024 22:45
Co do Huty masz rację. To poniemiecka huta do końca wojny… »
ajw
17/03/2024 21:52
Zbysiu - piękne miałeś skojarzenia :) »
ajw
17/03/2024 21:50
Tak, to zdecydowanie wiersz na pożegnanie. Na szczęście nie… »
Gabriel G.
17/03/2024 19:52
Nie ukrywam czekam na kontynuację. To się pewnie za trzy -… »
Kazjuno
17/03/2024 16:40
Dzięki Gabrielu za krzepiący mnie komentarz. Piszę,… »
valeria
17/03/2024 15:17
Gotowanie to łatwizna, tylko chęci potrzebne :) »
Gabriel G.
17/03/2024 12:46
Kazjuno Jestem świeżo po lekturze wszystkich trzech części.… »
Jacek Londyn
17/03/2024 10:31
Proszę o chwilę cierpliwości. Zanim odpowiem na komentarze,… »
Kazjuno
17/03/2024 04:17
Czekamy z Optymilianem, ciekawi twojego odniesienia się do… »
Jacek Londyn
16/03/2024 12:26
Drodzy Koledzy po piórze. Dziękuję za komentarze. Jest mi… »
ShoutBox
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:43
  • Nie poezją ja, a prozaiczną prozą teraz, bo precyzję lubię: nie komentarzem, a wpisem w/na shoutboxie zaczęłam, a jak skończę, to nie potomni, a los lub inna siła zdecyduje/oceni.
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:32
  • Pliszko - nie! Dość milczenia! Dopóki żyjemy! A po nas krzyczeć będą "słowa", na karcie, na murze...
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:28
  • To, jak skończysz pozwól, że ocenią potomni. Zaczęłaś komentarzem... pozwól/daj nam możliwość byśmy i Ciebie komentowali - jedno "słowo", póżniej strofy...
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:20
  • ech, Zbigniew Szczypek, fajnie wszystko, wróżba jest, choć niedokończona, ale z tego, co pamiętam, to Makbet dobrze nie kończy ;)
  • pliszka
  • 05/03/2024 22:58
  • A reszta jest milczeniem...
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty