Napisałem swoją wersje tego wiersza, teraz pytanie, czy to już odrębny twór czy może plagiat z mojej strony?


mam w sobie milion zaułków
a ty nie trafiłeś od razu
przebiliśmy się razem
wzmocniłeś barwy i zmysły
chmury spadły i objęły mnie

za(szyję)
galopowałam w uścisku
a wąskie uliczki przebijały mnie
spojrzeniami zabłąkanych przechodniów

oblepiłeś mnie swoją słodyczą
mgła wdarła się w każdy kąt
nie byłam w stanie nawet szepnąć

szybko dochodzę
od zmysłów
dzieli mnie krok

uciekam

No cóż.. Pozostaje mi tylko zwrócić uwagę obojgu Wam na tytuł i połączyć go z treścią. Peelka ucieka od zmysłów, od miłości, od tego, co ją (w jej mniemaniu)niewoli. Reszty nie będę tłumaczyć.
Dzięki za próby Gramofonie, ale pozostanę przy swojej wersji. Allasko - Ty byś napisała tak, więc zrób to. Ja chciałam przenieść inne emocje.

ajw,

piękny erotyk, wycyzelowany, delikatny, jednak z jasnym przekazem. Ale u Ciebie tak mamy. Bardzo podoba mi się porównanie:



i dalej też jest pięknie, symbolicznie. Lubię Twoja wrażliwość i intelekt Twoich wierszy. Pozdrawiam,

z.

Może dlatego, że mediny nie są mi obce, tak samo jak wąskie uliczki, zaułki i cukrowa wata, jestem w stanie bardziej wczuć się w atmosferę wiersza.
Piękne obrazowanie, chociaż potrafię sobie wyobrazić, że w takiej sytuacji włoski mogą stanąć dęba

Pozdrawiam ciepło

Bardzo odczuwalne, dla mnie zwłaszcza mgielna słodycz, podobnie jak pointa:


- cudowna, eteryczna i bardzo niebanalna próba uchwycenia mnogości kierujących zakochanym człowiekiem impulsów

Pozdrawiam serdecznie