Niewidzialnym atramentem zapisana jestem, 
Tak wyblakłym, że samej siebie przeczytać nie umiem. 
Sama, lecz czy samotna?  
Przytłoczona bez tłumu. 
Aspołecznie spędzam chwilę wtulona w kocią sierść, 
Lecz kogo naprawdę mi brak? 
 
Ciebie, przyjacielu spotkałam już dawno, przypadkiem, bez planu. 
Uczucia równie szybko zakwitły, co zwiędły. 
A teraz, choć minęły całe wieki, dla mnie są chwilą, 
Tak ciężko jest się wyleczyć z niechcianej miłości. 
 
Moja decyzja, moje życie, mój wybór, lecz czy nie mój błąd? 
Być może po prostu szukam uwagi. 
Dwie mam twarze, lecz serce tylko jedno.  
Rozum wybrał, a dusza płacze.
I nie wiem już sama czy gardził, czy kochał,  
Chłopiec o niebieskich jak moje oczach.