Witaj, Waldku!
Trudny wiersz wziąłeś na warsztat. Widzę, że starałeś się zachować rymy jak w oryginale, ale wiersz nie czyta się dobrze. Weźmy np. 1. zwrotkę. Czy nie lepiej czytałoby się, gdyby słowo sprzągł przesunąć na koniec wersu?

Tygrys Tygrys, żaru blask,
Wskroś przeszywa nocy las;
Czyj wszechmocny gest lub wzrok
Twą symetrię straszną sprzągł?

W 2. zwrotce wersy 3. i 4. mają rym żeński (jak w oryginale), można zostawić, ale te wersy zdecydowanie wyróżniają się spośród pozostałych, więc może warto by wyrównać do pozostałych.
3. zwrotka - wersy 3. i 4. mają o jedną sylabę za dużo, a to źle wpływa na rytm. Tak też jest w kolejnych wersach.

Popracuj jeszcze nad tym przekładem. A może warto zrezygnować z rymów męskich na rzecz żeńskich? Tak jak to robili S. Barańczak i J. Pietrkiewicz. Ich przekłady uchodzą za najlepsze. Nie wiem, czy znasz, więc dołączam:

Tygrys

Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
Jakiemuż nieziemskiemu oku
Przyśniło się, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?

Jakaż to otchłań nieb odległa
Ogień w źrenicach twych zażegła?
Czyje to skrzydła, czyje dłonie
Wznieciły to, co w tobie płonie?

Skąd prężna krew, co życie wwierca
W skręcony supeł twego serca?
Czemu w nim straszne tętno bije?
Czyje w tym moce? kunszty czyje?

Jakim to młotem kuł zajadle
Twój mózg, na jakim kładł kowadle
Z jakich palenisk go wyjmował
Cęgami wszechpotężny kowal?

Gdy rój gwiazd ciskał swe włócznie
Na ziemię, łzami wilżąc jutrznię,
Czy się swym dziełem Ten nie strwożył,
Kto Jagnię lecz i ciebie stworzył

Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
W jakim to nieśmiertelnym oku
Śmiał wszcząć się sen, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?

(tłum. Stanisław Barańczak)


Tygrys

Tygrys, tygrys w puszczach nocy
Świeci blaskiem pełnym mocy.
Czyj wzrok, czyja dłoń przelała
Grozę tę w symetrię ciała?

W jakiej głębi i przeźroczu
Płonął ogień twoich oczu?
Czy moc Jego w skrzydłach grała,
Że dłoń płomień porwać śmiała?

Co za ramię kunsztem siły
Sercu twemu sprzęgło żyły?
I gdy serce bić poczęło,
Czyich stóp i rąk to dzieło?

Co za łańcuch, co za młoty,
Jaki piec lał mózgu sploty?
Na kowadle - czyj chwyt twardy
Śmiał ujarzmić twój gniew hardy?

Gdy gwiazd włócznie spadły z góry
I łzy trysły z każdej chmury,
Powiedz, czy ten sam Stworzyciel
W ciebie tchnął i w Jagnię życie?

Tygrys, tygrys w puszczach nocy
Świeci blaskiem pełnym mocy.
Czyj wzrok, czyja dłoń przelała
Grozę tę w symetrię ciała?

(tłum. Jerzy Pietrkiewicz)

Życzę powodzenia, Lilah