Witaj 227.

Eksperymentuję ze słowem, ze skojarzeniami więc raczej tak ma być.To niesie ze sobą taką właśnie reakcje jak u Ciebie. No trudno, choć liczę też na zrozumienie. Pozdrawiam.

Witaj Wiktorze.

Zacytowałeś niesamowicie piękny wiersz...Chyba nie czytałem nigdy tego autora, a widzę że warto...
Ja pozwolę sobie zatem zacytować moją niedawno odkrytą autorkę - Romę Jegor w jej wierszu ' "kiedy pies idzie do nieba"

panie doktorze
jeszcze nie
oddech tak dzielnie trzyma się firanki
i łapy jeszcze biegną -
pewnie ma sen o kocie
dajmy mu go wyśnić
panie doktorze
ta igła taka duża że aż nie do wiary
jak łatwo wchodzi w sen

parę kropli i świat się zatrzymał
tylko kulawy szpak
klęczy przy rodedondronie
jak by mu kolana zamarzły
w brązowych psich ślepiach

panie doktorze
czy ma pan teraz coś na drżenie warg
na opuszczoną ścieżkę za domem
albo na miskę przy progu
która przestała być głodna

ja wiem że pan nie leczy ludzi
ale mnie coś tak bardzo
w środku skowyczy

Dziękuję za chwilę zamyślenia pod moim wierszem. Pozdrawiam.

Ale piękne to:



i całość taka w moim guście. No bo ciągle "wiolinowa".




Nie będę analizować, żeby nie popsuć sobie wrażenia.

Pozdrawiam,

z.

Piękny wiersz! końcówka bardzo mi się spodobała. Zabieram. Mogę?

Ach, te odległości, jakiekolwiek by nie były.
Z przypłynięciem mam problemy, ale skoro eksperymentujesz, to wiesz, co robisz
Końcówka bardzo, bardzo.

Pozdrawiam serdecznie