Ładne, bardzo ładne momenty. Pierwsza strofa świetna i dwie następne z gwiazdą bardzo ładne. Natomiast dwie ostatnie odstaja. To znaczy też jest pięknie, ale dla mnie jakby z innego wiersza, gdyby choć w części w ostatnich dwóch wkleić te aktorkę to bym zrozumiała, a tak sama śmierć jej zobrazowanie, a może zamiast czyjeś końce wkleić aktorki końce... Myślę że nie stałaby się krzywda wierszowi, bo obrazy w każdej cząstce są naprawdę piękne, tylko mówię dla mnie te dwie ostatnie to już z innej parafii, choć bardzo ładne
Może tak: śmierć nie ustępuje wrażliwością, kiedy zbliża się do niej na chwilę czyjeś końce świata mówią że przeżyła więcej niż miała ochotę. I dalej w ostatniej tak widzę: lecz nie szuka punktów zamiast nikt.ja bym uczyniła te gwiazdę bohaterka wiersza od początku do końca, no e każdym razie tak mi się wiersz przeczytał

Dobry tekst z niesamowicie skomplikowaną strukturą. Tyle, że bardzo bolesny. Za dużo jest bolesnych wierszy. Dlaczego mam takie czytać? Czy nie lepiej z takim bagażem doświadczenia (bo tak można pisać tylko po doświadczeniach) dać czytelnikowi tę grudkę sensu istnienia, która pozwala autorowi przetrwać na tym świecie? Czy nie warto wzmacniać tę iskierkę - w sobie, w innych?

/Tak, wiem, to trudnie... ale... tylko trudne rzeczy są w życiu ważne./