Bardzo ciekawy wiersz!
Aż trzeba dłużej przystanąć, aby wsłuchać się w bicie serca. Tętno w granicach normy, ale profilaktycznie należy brać raz dziennie jeden wiersz pod język

No, Wiolinie, słowny czarodzieju, rozbawiłeś mnie i zastanowiłeś.

Jak dla kogo.
Pointa niezaprzeczalnie słuszna, chociaż ma swoje ale

Pozdrawiam z zapłakanego deszczem Salzburga

Mam problem z tym tekstem. Po prostu wielu rzeczy nie rozumiem, i to mój problem szczególnie nie rozumiem doby duszy(chodzi o duszę żelazka?).

Recenzja wiersza którego nie rozumiem

jest jak głodny kotek
który nie ufa ludziom
gdy rzucę mu kiełbaskę mocno niczym kamień ucieknie
jeśli zwołam kici kici i delikatnie podrzucę smakołyk
podejdzie i przyjmie podarunek
wtedy zobaczę kolor jego oczu i długość wąsów naprężony grzbiet

jednak wiersz sobie szybko poszedł gdyż za mocno do niego trafiłam
nie poznałam szczegółów bo odległość między nami zbyt duża
wędrówka przez życie to wielkie schody
schodzę z wiersza
zobaczyłam tylko sierść

A tak serio, pierwsza część z okresem skojarzyła się z Rupi Kaur, ona też pisała o okresie nawet gdzieś widziałam jej fotkę na sedesie gdzie wyjmuje podpaskę

pozdrawiam

Witaj Aniu.

No tak, dlatego żeby wiersze czytać, trzeba być chorym na serce, no i to branie wierszy pod język...Super to określiłaś. Rozbawiłaś mnie tym komentarzem...Bardo dzięki. Pozdrawiam.

Witaj AjW.

Zasięgam owego nowego z samej głębi veny, wtedy nie wiem ile mnie we mnie a ile wiersza w wierszu. Może to właśnie jest poezja? Jeżeli taka sytuacja wywołuje emocje, to bardzo prawdopodobne że warto pisać. Bardzo dziękuję że wpadłaś na słowo.

Witaj Al.

Zapewne w żadnym zegarze nie znajdziemy wskazówki jak żyć...nigdy nie odpowiemy na b ważne pytania które nie mają końca, nie rozwiążemy problemów które w nas i obok ...stąd i te "okresy".Sorry że tak poważnie, ale tak mnie jakoś tak naszło na smutno. Pozdrawiam i dziękuję.

Kamyczku.

No właśnie tak jest jak piszesz...Bardzo dziękuję za zainteresowanie. Pozdrawiam.

Allasko.

Nie bardzo wiem czego nie wiesz w tym wierszu. Nie piszę z przysłowiową kawą na ławę, no bo co to za poezja która niczym nie różni się od zwykłości. Myślę że poezja to coś więcej....to malowanie rzeczywistości w inny niż powszedni sposób. To wymyślanie sytuacji bardzo różnych od tych poniedziałkowo - sobotnich. W sumie i tak zawsze mówimy o tym samym życiu, tyle że wiersze są po to by bardziej ładniej - inaczej. Tak bynajmniej mi się wydaje. Po przeczytaniu Twojego komentarza, zaczynam mieć wątpliwości. Nie wiem jak prościej mam wytłumaczyć Tobie treść wiersza. W "dobie duszy" nie tej z żelazka, nie...To pora czucia nią, nie słynnym szkiełkiem i okiem. Wtedy się uprawiam... użyźniam, żyję tym, rozwijam się, czuję związek siebie z otaczającym światem...Może teraz trochę jaśniej? Allasko, skąd takie wątpliwości ze zrozumieniem? przecież sama jesteś poetką a i nie z jednego wiersza farsz jadłaś . Pozdrawiam.


Witaj Zolu.

Dozgonne dzięki za to co piszesz...Twoje słowa pozwalają utrzymać mnie na powierzchni. I dla Ciebie serdeczności.

Podoba mi się ten wiersz. Sa takie dni albo dluzsze okresy wlasnie. Trafne oddanie tego co w glowie uwiera poetę i nie tylko. Puenta nasmutnia bo tej zony czuc jakby nie bylo a by sie przydala i taka trochę jakby pretensja niewymowiona wisi gdzies.

Czyżby chodziło o Julii?

Intrygujący wiersz, choć na mój gust zbyt mętny. Przy czym jest pewien urok w tej mętnej wodzie (patrz Wisła na wysokości Góry Kalwarii).

Witaj Przyszyć.

Tak, Julii....Nie sądziłem że Wisła w swoim korycie miewa aż tyle stanów czystości. No cóż, mętny wiersz to mętny i nic na to nie poradzę. Poszukaj sobie czystszej rzeki i po problemie. Zawsze boję się krytykować sytuację, zdarzenie w której (w którym) tak naprawdę byłem tylko widzem - nie było mnie w środku...Porównuje to do Twojego wymądrzania się względem "cudzych" wierszy. Pokaż sam co potrafisz... Krzyczenie zza "winkla" to znane zachowanie i to bardziej z tych prostacko - prymitywnych.

Witaj Abi.

Jak to dobrze mieć sobowtóra. Sobowtórzenie pozwala zrozumieć że nie jest się samotnikiem w w tak dalekiej podróży jaką jest życie.... Pozdrawiam i dziękuję.