Ciekawy wiersz, który można interpretować na wiele sposobów. Np. tak, że więzy oparte na podskórnej wrogości donikąd nie prowadzą, ale też (za Nietzschem) o konieczności "czczenia w przyjacielu swojego wroga", z egzystencjalnym zadumaniem nad "zwycięską porażką", jaką zawsze bywa ludzkie życie ("kto wygrał w tej grze, przegrywa" - jako rzekła Aglaja Veteranyi Podoba mi się bardzo również pointa, bardzo oryginalna i pouczająca jednocześnie, że znów posłużę się cytatem z Nietzschego: aby "nie pluć pod wiatr".

Pozdrawiam serdecznie