Любовь и разлука

Еще он не сшит, твой наряд подвенечный,
И хор в нашу честь не споет...
А время торопит — возница беспечный,
И просятся кони в полет.
И просятся кони в полет.

Ах, только бы тройка не сбилась бы с круга,
Бубенчик не смолк под дугой.
Две вечных подруги — любовь и разлука —
Не ходят одна без другой.
Две вечных подруги — любовь и разлука —
Не ходят одна без другой.

Мы сами раскрыли ворота, мы сами
Счастливую тройку впрягли,
И вот уже что-то сияет пред нами,
Но что-то погасло вдали.
Но что-то погасло вдали.

Святая наука — расслышать друг друга
Сквозь ветер на все времена!
Две странницы вечных — любовь и разлука —
Поделятся с нами сполна.
Две странницы вечных — любовь и разлука —
Поделятся с нами сполна.

Чем дольше живем мы, тем годы короче,
Тем слаще друзей голоса.
Ах, только б не смолк под дугой колокольчик,
Глаза бы глядели в глаза!
Глаза бы глядели в глаза!

То берег, то море, то солнце, то вьюга,
То ласточки, то воронье...
Две вечных дороги — любовь и разлука —
Проходят сквозь сердце мое...
Две вечных дороги — любовь и разлука —
Проходят сквозь сердце мое...

Pieśń podróżna - Rozłąka i miłość

Twój ślubny strój jeszcze nie został uszyty,
Nie pieśni weselnej brzmi ton,
A czas wciąż pogania, woźnica beztroski,
I konie do lotu się rwą.
I konie do lotu się rwą.

Mknij, trojko paradna, wciąż dalej i dalej,
Dzwoneczek niech brzęczy u sań!
Dwie siostry odwieczne — rozłąka i miłość —
Czekają już na nas u bram.
Dwie siostry odwieczne  — rozłąka i miłość —
Czekają już na nas u bram.

Zaprzęgliśmy sami tę trojkę szczęśliwą
I bramy otwarliśmy jej,
I coś tam rozbłysło przed nami w oddali,
Lecz znikło za chwilę jak cień.
Lecz znikło za chwilę jak cień.

To święta nauka - wzajemnie się słyszeć,
Przez wichry i burze po kres.
Dwie wieczne tułaczki — rozłąka i miłość —
Podzielą się nami, ty wiesz.
Dwie wieczne tułaczki — rozłąka i miłość —
Podzielą się nami, ty wiesz.

Im dłużej żyjemy, tym lata są krótsze
I słodsze wspomnienia tych lat!
Niech tylko dzwoneczek podróżny nie milknie,
Niech oczy odnajdą twój ślad.
Niech oczy odnajdą twój ślad

To ziemia, to morze, to słońce, to zamieć,
Jaskółek i kruków to lot.
Dwie drogi odwieczne  — rozłąka i miłość —
Przez serce przechodzą na wskroś.
Dwie drogi odwieczne — rozłąka i miłość —
Przez serce przechodzą na wskroś.