Ten wiersz ma potencjał dobrze się zaczyna tylko końcówka...? hedonizm zastąpiłbym jakimś innym wyrazem bardziej pasującym do ogródka a sam koniec czymś w stylu: od tego kaleczą się dłonie, pokaleczone ręce, albo? nie wiem, trzymałbym się jednak tego ogródka, wg. mnie to dobry pomysł, no ale to Twój wiersz więc możesz się ze mną nie zgodzić.

Do mnie wiersz trafia bardzo. Muszę przyznać, że jest bliski moim ostatnim przemyśleniom na temat życia i osób w nich ważnych. Odczytuję tu smutną prawdę na temat tego, że jeśli człowiek przyzwyczai się do swoich obowiązków, problemów, trosk, to jest mu trudno wyjść później z tego schematu. Mając czas wreszcie zająć się sobą, tym co przez lata odkładane było na ''potem'', zwyczajnie nie chce z przywileju tego korzystać. Woli wracać wspomnieniami do chwil, gdzie łatwo nie było, ale gdzie zaspokojona była potrzeba spełniania się w tak ważnej roli. Roli matki. Samotność doskwiera bardziej niż, jak to sformułowałaś ''poranione ręce i obolałe kolana''. Jeśli o mnie chodzi niczego bym w tym utworze nie zmieniała. Może jedynie pokusiłabym się o usunięcie ''i'' w wersie przed chwilą przytoczonym. Można by wówczas wziąć większy oddech między tym co zostało wyliczone jako koszty związane z macierzyństwem.
Serdecznie pozdrawiam i życzę dalszych natchnień przy utworach o przemijaniu, które bardzo lubię.
czarnanna