Wodniczko,
trochę przeszkadzają mi kropki, w miejscach, gdzie zwyczajowo powinny być przecinki. to hamuje płynność wiersza. rozumiem chęć podkreślenia, ale i tak każdy położy akcent i zrobi pauzę, tam gdzie chce. a w niektórych miejscach, gdzie się prosi o przecinek, to go nie ma. może całkiem wyrzuć interpunkcję?

gdzie i gdzieś są zbyt blisko siebie.

ze swojej strony nie użyłabym słów: która oraz gdzieś, bo za bardzo podpowiadają czytelnikowi. wyraziłabym to inaczej, w sensie inną składnią, czy innym doborem słów, czy czasu akcji. no! ale to tylko moje widzenie, do niczego nie zobowiązuje.

Ujęły mnie parasole, które tworzą tęczę - i wyobraziłam sobie paryskie, wszystkie czarne, jak jeden mąż

serdecznie!

Są, bez wątpienia dobre fragmenty, ale do końca wiersz nie przekonuje. Wydaje mi się
że jest tu za dużo czasowników, a paradoksalnie wcale nie sprzyja to dynamice tekstu.

Generalnie bym poszedł w stronę większych napięć między znaczeniami
zamiast nadmiaru określeń i epitetów.

np. depresyjne dni jak motyle o zwiędniętych skrzydła - i już można zrezygnować z czasownika
zapis staje się bardziej zwarty. Drugie i trzecie zdanie - ok. Ale dwa następne już rozmywają.

IMO dobry byłby od razu przeskok do - pragnienie tkwi w szklance do połowy pustej. Następne zdanie nie brzmi dobrze. Aż się prosi, żeby zredukować do: Odrobina rosy ze skrzydeł anioła.
A może te skrzydła zmienić na coś bardziej zmysłowego? Bo skrzydła były już wcześniej...

Szydełkuje ze splotu promieni? - tutaj chyba o ten splot za dużo.

Ostatnie zdanie - bardzo ładne.

Takie wrażenia na gorąco. Pozdrawiam.