wybacz Pierwszy, zauważyłem, że Twój obraz przemawia

nie okiem lecz klapsem. w nim każda scena zaczyna się

 od wiernego poznania półprawd a kończy półkłamstwem.

 naucz więc nas jak należy nań reagować. bo świat

 jest ukierunkowany i niedowidzący. poprzez lichą naoczną

przepaskę widać, że uczucia są zmienne, nie raz dane,

choć scenariusz stworzony ze słowa i światła, tworzy iluzję

- blady majstersztyk magii drugiego rzędu zapisanej na Dysku.

tak jest ze wszystkim. zmieszany, przykuty

do ekranu, patrzę prosto w dal i tylko ledwie

nad horyzont stóp, które kroczą śladem

prowadzącym przez wszystkie odcienie szarości

 w niezmiennie jasną czerń.