prawie nie sypiam chociaż co noc
coś wkrada się pod kołdrę i ma jakiś chytry plan na sen
prawie się nie budzę chociaż każdego rana
coś wsuwa język pod poduszkę i cicho wrzeszczy: wstań
tymczasem kot wskakuje na  łóżko
i patrzy błagalnym wzrokiem
żebym go nie wyganiał na zimną noc lub ponury dzień
kocie – mówię - przecież ja ledwo radzę sobie sam ze sobą
a jeszcze miałbym zadbać o ciebie?
i tak sobie gadamy monologiem
świeczki wypalają swój mroczny koniec
woda w kranie oddycha astmatycznie
i pachną liście rozjechane kosiarką
obaj czujemy że już jesień a może nawet zima
w takim wypadku jakoś nie mogę powiedzieć: odejdź
i jakby tego było mało kot miauczy: zostań jeśli tylko chcesz
coś trzyma mnie za gardło i tęskni pod poduszką
lecz kot powiada że to dopiero drugie z dziewięciu
więc warto zamachnąć się na jeszcze jedno
i żyć