niepotrzebne te nawiasy, bo całość bardzo klarowna i taka - mieszczańsko bogata

Po prostu nawiasów można nie czytać...
... nawiasem mówiąc.

Dzięki za szczerą opinię.
Ale nie zgodzę się z częścią oceny. Kolega napisał:


Cóż, kolega jest w błędzie.
1. Wprawdzie przyznaję, że użyłem wyrazu emotikona intuicyjnie, ale sprawdziłem też w słowniku. I... pozostaje mi tylko odesłać kolegę do źródła: "Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny", red. B. Janik-Płocińska, M. Sas, R. Turczyn, Warszawa 2004).
2. Wyraz "emotikona" jest u mnie w mianowniku, a wiec nieodmieniony. Tej części zarzutu w ogóle zresztą nie rozumiem. Zwłaszcza sformułowania "wyrażenie spoza języka jest nieodmienne". Bo: jeśli coś już jest w języku, to nie jest "spoza języka". Nadto - nie ma żadnej normy, która by nakazywała nie odmieniać wyrazów obcych. Jest wręcz przeciwnie: jeśli tylko dany wyraz da się odmienić, to się go odmienia! Kolega tego nie wiedział? No to właśnie się dowiedział

SzJ dzięki: te łagodne łuki to taka... peryfraza nawiasu

o jak miło. Tak a propos "pomiędzy tu i teraz" to również peryfraza nawiasu

dlatego mi się tak podobają

"od miesiąca trwam
poza ciepłym nawiasem twoich ud" ?

o masakro wielopokoleniowa, nie napisałbym po tym:
"może wieczorem pozwolisz mi..."
ooo nie.
Ale wiersz, jak zwykle - świetny.

Gdyby nie nawiasy, powiedział bym, że jest to bardzo dobry wiersz. A tak muszę wiersz uznać za twór "trzęsącej się ze strachu myszki". Mimo wszystko podoba mi się. Dla mnie to jest poezja - mimo - nie jesnej uwagi, jaką wyraziłem na temat utworu.