mało skomplikowana machina: igła
którą zgubiłem w meandrach pokoju
pośród sczytanego kurzu, książek o zrośniętych
grzbietach (niekiedy tak trudno być pierwszym
tym, który bierze
rozcina, poznaje zawartość)

czai się, tani chwyt, wyimek z legendy o wrzasku
(kto z nas pierwszy krzyknie
- ten okaże się szwarccharakterem
płaci drugiemu symboliczną kwotę)

zastanawiam się, czy warto szukać
grzejnik okazuje się być kotem, sypie
suche iskry. pozostałe sprzęty - również
średnio pomagają w dochodzeniu

oczy się kulą od nadmiaru telewizji
i, choć jestem niewierzący
patrzę nieco po islamsku - dwoma półksiężycami
wzrok się zawija, wiąże wewnątrz czaszki

leży gdzieś tam, szczerzy jeden ząb
żelazne zwierzę - bilet. zdaję sobie sprawę
że nigdy nie pojedziemy do lasu fordem
nucleonem. tak wiele spraw nie wyjdzie poza
szkic, nieoheblowane dechy kreślarskie
którymi zabija się usta
z których skleca wieko

że może pisana jest nam tylko
podróż na igle w głąb ukrytego ciała

(dopisek: sama się znalazła)