Cieszę się, że trafiłam na ten wiersz, bo jest naprawdę dobry, podejmujący w interesujący sposób ważki temat czynienia z kobiet w patriarchalnym społeczeństwie kozłów ofiarnych, wpływu, jaki ma na to monoteistyczne doktrynerstwo i walki przeciw stereotypom i szufladkowaniu przypadającej w udziale niepokornym jednostkom, które nie zadowalają się duchowo-egzystencjalnym minimalizmem, jakim żyje przeważająca większość ludzi na tym globie. Najlepsze są moim zdaniem strofa pierwsza – dobitnie pokazująca niebezpieczeństwa odurzenia religią – i trzecia – niezwykle obrazowa, pod względem metaforyki skojarzyła mi się z piosenką Natalii Przybysz: https://www.youtube.com/watch?v=c_stqWFPQLE Mam natomiast drobne zastrzeżenia do drugiej strofy, moim zdaniem brzmi trochę zbyt sucho, "życiorysowo" (szczególnie trzeci wers) – rozumiem, że chodziło o uchwycenie bezduszności wymagań wobec bohaterki, ale jakoś bym jednak przełamała ten "podaniowy" styl – może np. tak:

ma wiele wielowymiarowych osiągnięć na swoim koncie

(gdzie powtórzenie cząstki "wiele" można by czytać jako wyraz ironii wobec owych wymagań)

?

Serdeczności