Jak dla mnie wiersz jest genialny Co tu się rozwlekać

Rozkosznie się czytało!

Może odniosę się tylko do propozycji co do zmian w wierszu.


~Do przyszycguzik:



Zastosowałem przyimek "od" a nie "do", ponieważ grzeszność , o której mowa w tej części wiersza idzie na zewnątrz, od układu nerwowego, konkretniej - od współczulnego układu - podmiot liryczny, wyrzuca z siebie tę grzeszność, ona jest źródłem jego dalszych działań: bycia pod ślepiem cyklonu, mienieniem się barwą orientu , etc. Dlatego zastosowałem - właściwie - przyimek "od". To nie lenistwo idzie "do"rdzenia, ale "od" rdzenia przenika grzeszność - do świata podmiotu lirycznego.



Jest herbata , a nie czaj. Bo to nie więzienna rzeczywistość, tylko opis stanów emocji, i kalendarz podróży - mentalnych, bądź rzeczywistych - dowolnie - w zależności od interpretacji czytelnika. Czaj kojarzy mi się raczej z jakąś recydywą.





Istotnie. Tutaj zakradła się literówka. Ostatnio często mi to się przydarza. Dziękuję, za czujność, poprawiłem błąd. Jednak nie na żaglowcu, a żaglowiec. Ten płynący na wietrze żaglowiec potraktuj jako odrębne, kolejne zdanie - i wtedy nie będzie w nim szczególnych zakłóceń językowych.

Uważam rymy są zaletą tego wiersza, więc niech tak pozostanie.
Dziękuję za sugestie. Zwłaszcza w zakresie tego błędu, są uzasadnione i pomocne, Pozdrawiam. I zapraszam na przyszłość do śmiałego komentowania.

Pozostałym komentującym również dziękuję, za słówka pod moim utworem. 3m_cie.

~Do przyszycguzik:

Oj kombinujesz, oj kombinujesz No masz prawo. Szanuję ludzi myślących. Piszesz przenikanie to proces tylko - do środka - natomiast w zjawiskach osmotycznych procesy przebiegają w obie strony. Jak parzysz herbatę, czy jak tam wolisz "czaj", to esencja przenika do środka czy na zewnątrz, do szklanki z wodą? A jak filtrujesz wodę w oczyszczalni ścieków to czysta woda, która jest produktem procesu uwalniana jest do akwenów czy na wieki zostaje w oczyszczalni? Gdy włożysz owoc do sokowirówki to przez błonę urządzenia wypuszczasz sok do szklanki. Perfumy łącząc się z cząsteczkami powietrza, gdy odkręcimy zakrętkę uwalniają na zewnątrz, bo nie ma bariery flakonika, a kobieta? To menstuuje do środka?; przykładów podobnych jest wiele.

Lecz tu w wierszu chodzi o wrażenia. Ja wrażenia wyrzucam na zewnątrz, inaczej nikt nie mógłby nawet ich zinterpretować - gdybym nimi nie emanował, nie wiem jak jest u ciebie. Odwrotnie? Tak samo "grzeszność" głównie jest wynikiem ingerencji w życie społeczne, duchowe. Zatem grzech ma wpływ na otoczenie, z kogoś wyłazi na zewnątrz.

I nie jesteśmy po tamtej stronie Rosji tylko w Mumbaju- Bombaju. Nie miałem żadnych skojarzeń z Rosją, czaj występuje też w polskim slangu więziennym - z tego co wiem? Z filmów na przykład.

Chyba tyle. Nie będę budował piętrowych konstrukcji. Komentarz twój wiodący - uczyniłem - zielonym, więc POMOGŁEŚ, nic innego lepszego nie potrafię dla ciebie zrobić Pozdrawiam serdecznie.

~Do przyszycguzik:

Zostawmy to przenikanie, bo wiadomo, o co chodzi. Uzewnętrzniam, (jak to przeważnie dzieje się w każdym dowolnym wierszu) jakieś tam stany osobiste, polaryzują na określone zachowania i tekst. Skoro uzewnętrzniam, to idą od rdzenia, tzn. kory mózgowej, serca, duszy, czy innego dowolnego imperatywu - na zewnątrz, no i tyle. Wszystko jasne.

Zgadza się słowo czaj jest regionalizmem, może napiszmy wprost - w języku rosyjskim dokładnie oznacza herbatę - ale ja napisałem wiersz po polsku, pomyśl – dlaczego niby miałbym użyć – zaproponowanego przez ciebie czaju zamiast rzeczownika: herbata? W jakim celu miałbym komplikować swój tekst? Czemu uparłeś się na ten czaj? Zaliż to- nie ma uzasadnienia?

A stwierdzenie, że Bombaj, Tokio czy Pekin jest - jak to określiłeś: „po tamtej stronie Rosji”, przyznam - jest dość kontrowersyjne. Nie wiem, czy mieszkańcy tych miast chcieliby tak zunifikować? Ja lubię Rosjan, lecz nie wiem czy zdajesz sobie sprawę – że, aglomeracja Bombaju to ponad 20 milionów mieszkańców, to połowa obywateli Polski?,dla przykładu w Wa-wie mieszka tylko 2 miliony Polaków. Aliaż tych kultur, (tego bądź pewien) – nie jest taki oczywisty.

Przyjmuję wszelką krytykę, i biorę do serca. Również Twoją. Chciałbym jednak zauważyć, iż ja nie napisałem w poprzednim komentarzu – O TOBIE – ŻE UBIEGASZ SIĘ O POMOC, I ŻE JA CI POMOGŁEM W CZYMKOLWIEK, napisałem – że, to ty mi pomogłeś – swoim komentarzem, bo zaznaczenie na zielono przez autora czyjegoś komentarza oznacza, że autor uznaje – iż komentator, „krytyk” czy „czytelnik” (jak siebie nazwałeś) pomógł mu w jakimś zakresie – co do tekstu, - i autor jest dla niego pełen uznania. Więc nie wiem – jak mam odnieść się do sugestii? Proponuję: po prostu poprzestańmy, i uznajmy iż kontynuacja - może jedynie zaszkodzić naszej ciekawej i merytorycznej dyskusji? Ok?