Niestety, wiersz bardzo na czasie w obliczu ostatnich wydarzeń.
Bardzo plastyczny i bardzo bolesny.
Jak każda niewinna śmierć...

Podoba mi się stylizacja językowa, bo nadaje ona wierszowi należną mu powagę.
Ponadto umiejscawia go wśród utworów uniwersalnych, wszak zamachy istniały od początku świata, zmieniała się tylko broń, sceneria, powody.

Bardzo głęboko sięgnąłeś w tragedii ostatnich dni, trafnie oddając ich tragizm.
Dlatego utwór nie pozostawia obojętnym - uderza siłą przekazu.
A zło?
Ono będzie zawsze dopóki człowiek będzie człowiekowi wilkiem...

Blanche,

a mnie bardzo przeszkadza i dziatwa i ostał. I jeszcze inwersje.

Bardzo trudno pisać o tragedii i nieszczęściu bez koturnów, bez patosu. Wiem, że czasem takie strofy piszą się same, słowa pchają się na usta, przelewamy je na papier, bo mamy tę potrzebę. I słusznie, i tak trzeba. Bo ta tragedia będzie z pewnością ważna, na pewno upamiętni ją niejeden poeta, a także (mam przeczucie) rozpoczyna nową świadomość podzielonego i skłóconego narodu.

To nie jest zły wiersz. Jednak pozbyłabym się archaizmów i inwersji. Żeby tekst wybrzmiał z należną tematowi powagą, nie cofał polszczyzny do XIX wieku.

Pomyśl nad tym, ale oczywiście to Twój tekst. Pozdrawiam,

z.

Ps. Rytmy też trzeba dopracować.