Niewidzialna-pisarko, klasyczna forma, bo wiersz rymowany jest jej przejawem, wymaga dużej dyscypliny od autora, sporej wprawy oraz wiedzy. Zacznijmy od tego, że jest nierówno. Liczba sylab powinna być równa w każdym wersie, poza tym przy tak długich tekstach trzeba zadbać również o rozłożenie średniówki i akcentów.

Sam temat stary jak świat i rozegrany za pomocą banalnych środków, co sprawia, że tekst jest nieciekawy, jak tysiące jemu podobnych, powstających w pamiętnikach zakochanych i zdradzonych nastolatków, z tymi wszystkimi strzałami, amorami, serduszkami i duszami.

Na plus poczytuję rymy, bo są nienachalne, ale i tutaj zachęcam do poczytania o rodzajach rymów, są takie rozwiązania, które sprawiają, że wiersz rymowany nabiera lekkości, np. rymy okalające.

Zachęcam do dalszych ćwiczeń z formą, lecz może w mniej egzaltowanych tematach, bo łatwo w nich popaść w banał. Spróbuj opisać coś bliżej siebie, coś bardziej przyziemnego, codziennego. Przyjdzie czas i na tematy o miłości i zdradzonych sercach, ale to jeszcze nie ten czas.

Pozdrowienia.

Cóż mogę rzec... Z opinią iż temat miłości jest banalny zupełnie się nie zgodzę, bo miłość jest najpiękniejszym, a jednocześnie najtrudniejszym uczuciem, jakiego doświadczamy w życiu (heh, zaraz znowu ktoś mi zarzuci, że brzmi to zbyt sztucznie czy jakkolwiek nieprawdziwie).

Co do ilości sylab w wersach, te akurat są równe w każdym wersie - po 12, co do średniówki czy akcentów - faktycznie nie wszędzie są one tam, gdzie powinny być...

Zaimki osobowe wielką literą tylko w listach? A co jeśli ten wiersz, to właśnie pewna forma listu? Akurat tutaj uważam, że tak jak poezji nie powinno narzucać się interpunkcji, tak samo nie powinno narzucać się jakichkolwiek innych zasad stylistycznych czy gramatycznych, które są wymagane przy innych formach tekstów (szczególnie epiki).

Podsumowując, dziękuję za komentarze, z którymi zgadzam się tylko w pewnej części, zastanowię się jeszcze nad budową tego wiersza, być może za jakiś czas coś w nim zmienię...

Doprecyzuję, bo nie do końca zostałam dobrze zrozumiana. Nie napisałam, że temat miłości jest banalny, chodziło mi raczej o to, że został przedstawiony w sposób banalny. Dlatego, że dużo o miłości już napisano trudno jest napisać coś świeżego, aby zaciekawić czytelnika i Tobie się nie udało.

Jeśli chodzi o ilość sylab jest ich 12, ja ich wcześniej nie liczyłam. Na ucho słychać, że wiersz jest nierówny, więc zapisałam na co zwracać uwagę, żeby zadbać o jego płynność.

Pozdrowienia.

Niewidzialna, smutny to wiersz, ale nie każda miłość kończy się happy endem, czasem jest gorycz rozstania i pustka, marazm i cierpienie wzmagane wspomnieniami, tego co było, ale czemu nie dane było istnieć dalej.

Smutek towarzyszy nam w życiu na co dzień, a gdy wypływa z porzucenia, to już jest prawdziwa tragedia - świat przestaje istnieć, nie widzi się ludzi, nic nie ma znaczenia.
Dobrze to oddałaś.

Z drugiej strony niezły z niego hultaj, tak porzucić zakochaną kobietę.
Ale są takie typy męskie, które przebierają w dziewczynach jak w ulęgałkach, i potem jest jak jest - "będę cię kochał na zawsze dziś wieczorem..."

Umiesz poruszać się w krainie smutku i Twoje teksty są dlatego wiarygodne.
To się widzi, słyszy i czuje.
Ale nikt nie obiecywał, że zawsze będzie raj na ziemi, a ludzie będą się kochać do grobowej deski.