Abstrahując od treści, trzeba powiedzieć, że masz problem z układem tekstu.
Mam na myśli rymy.
Raz są, raz ich nie ma.
Tak nie może być.
To tytułem spraw technicznych.

Ogólnie wiersz przemawia i jest poprowadzony dobrze.
Nie mam żadnych zastrzeżeń.
Do mnie przemówiło.

Ja niestety mam o wiele mniej entuzjazmu dla tego wiersza. Niekonsekwentnie stosowane rymy, brak rytmu - to wszystko bardzo zaburza mój odbiór wiersza i sprawia, że trudno jest mi się "wczuć" w treść. Dodatkowo w dużym stopniu kopiujesz maniery staropolskie - OK, wiersz jest wariacją na temat Stabat mater dolorosa, więc ma to swoje uzasadnienie, ale to dość ryzykowne, nie wolisz na początek nauczyć się dobrze pisać współczesnym stylem?

Ponadto powoływanie się na zasadę "licencia poetica" moim zdaniem tu nie ma żadnego sensu. Oczywiście, w poezji czy prozie artystycznej można czasem naginać zasady świadomie je zmieniając czy się nimi bawiąc - nie polega to jednak na tym, że można pisać jakkolwiek. Każde takie odstępstwo od normy powinno mieć swoje uzasadnienie, zrozumiałe dla czytelnika.

Nadal jednak upieram się, że sztuka nie polega na pisaniu "jakkolwiek". Oczywiście, znając doskonale zasady, możesz je celowo łamać, na przykład eksperymentując z możliwościami języka. To jednak wyższa szkoła jazdy, najpierw warto opanować klasyczne i współczesne formy, zyskać pewną świadomość. Tu wiersz jest częściowo rymowany, archaiczny, więc naturalne byłoby przerobienie go na wiersz całkowicie rymowany, o stałej liczbie zgłosek w wersie i stałym rytmie. Druga opcja moim zdaniem to usunięcie rymów i napisanie wiersza całkowicie białego (w tym przypadku zagrałabym na prostocie i oszczędności słów). W tej formie, w jakiej tekst jest obecnie, wygląda to po prostu tak, jakbyś wstawiała rymy tam, gdzie akurat jakiś przyjdzie Ci do głowy, a tam gdzie się nie skojarzył, no to trudno. To robi naprawdę złe wrażenie.

Już pomijając sam fakt sensowności stylizacji, widzę tu dość poważny błąd logiczny. Z jakiej perspektywy piszesz? No jeżeli poruszasz się po średniowiecznym świecie, to błędem jest nawiązanie do wodospadu Niagara - Kolumb znacznie później odkrył Amerykę. Tekst moim zdaniem całkowicie do przemyślenia.

Chętnie przeczytam Twoje następne prace, pierwsze koty za płoty.
Pozdrawiam!

Czytając tekst mam podobne zastrzeżenia jak Vanillivi. Niestety licencia poetica nie usprawiedliwia wszystkiego. Są konsekwentne reguły, których nawet ta zasada nie usprawiedliwia. Poza tym brak dopracowania logicznego. Odniesienie do Niagary kłóci się ze stylizacją, choćby przez to, że sama Niagara jest po części efektem działań człowieka, a jej istnienie datuje się od dużo późniejszego okresu.



Przede wszystkim liście gdy opadają ulegają biodegradacji, nie są elementem trwałym. W zależności od tego w jakim miejscu opadną, mogą zmienić swoje położenie (wiatr, woda oddziałują na ich trwałość)

Plusem jest zrozumiały przekaz myśli, ale sama forma wymaga przemyślenia. Sporo jeszcze pracy przed Tobą, ale liczy się pierwszy krok.

Pozdrawiam.