Miku,

dziękuję bardzo. Cieszę się, że wiersz jest nośny. Serdecznie pozdrawiam.

z.

Nurio,

nie daj boże - frazeologizm, dlatego pozwoliłam sobie... Jednak masz rację, to ten sam Bóg, którego później nazywam Panem. Dzięki, już poprawiam. Tak, masz rację, że moralizatorsko - pouczający. I taki miał być z założenia. I z założenia jego struktura odnosi się do biblijnego stylu. Ostatnio (a wiemy, że ciągle) spotykamy się z agresją wobec dzieci. Może "jak Kuba Bogu" nie jest tu najszczęśliwszym frazeologizmem, ale "czym skorupka... ". Wszyscy rodzice, szarpiący z byle powodu dziecko zdają sobie sprawę, że na starość trafią pod opiekę dzieci? Serio? Jeśli nawet tak, to warto przypominać. Dzięki, poprawiam Boga, pozdrawiam,

z.

Wszystko pięknie, wszystko fajnie, to generalnie prawda, co piszesz, z małym "ale". Otóż Twój wiersz skłania do bezstresowego wychowania dzieci. I tu jest pies pogrzebany, bo zostało udowodnione (nie przytoczę konkretnych badań, bo się nie zagłębiałem, ale na szybko znalazłem: https://mamadu.pl/127861,ofiary-bezstresowego-wychowania-dzisiaj-lecza-sie-w-szpitalach-psychiatrycznych), że takie wychowanie sprzyja kształtowaniu się osobowości narcystycznych, mało odpornych na stres, a przede wszystkim na problemy psychiczne. A każdy z nas problemy psychiczne (większe lub te całkiem malutkie) miewa.

Czytuje czasem Twoje wiersze i na ogół mi się podobają, lecz z tym jest inaczej. W zasadzie prawie cały wiersz jest banalny, wyświechtany i w zasadzie już chyba wszystko powiedziano na ten temat. Nie wspomnę, że jest bez całościowego ujęcia tematu (o czym pisałem). Jedyne, co mi się podoba, to pointa, ta jest naprawdę zacna! Bo wreszcie jest tam zderzenie z prawdziwym światem, a nie tylko to głupie bezstresowe wychowanie. I za końcówkę brawo!

(Chyba każdy zauważy po moich słowach, że uważam, iż lepszy drobny klaps niż tylko czułe słówka.)

Pozdrawiam.

Zolu, parę razy ostatnio obserwowałem to w naturze. Bardzo trafny opis. Daje do myślenia
Pozdrawiam.

Ta "droga" mi się bardzo spodobała. Jesteśmy drogowskazem dla swoich dzieci, ale na starość to my potrzebujemy drogowskazu i to czasem dosłownie, np. wtedy gdy nie bardzo będę wiedział gdzie jest toaleta w moim domu.
Pozdrawiam