Owszem, robota to udana, ale interpunkcja i brak poszanowania dla małych i wielkich liter to już srogi błąd. Ja wiem... inni tak piszą... sam Norwid tak pisał...jakoś w XIX wieku... ja bym jednak pokusiła się o poprawność. Zawsze to wygląda estetyczniej.
Treść... znam uczucie zazdrości (zwłaszcza, że od pewnego czasu mam o kogo być zazdrosna), i smutek też znam.

Jeszcze się muszę czepnąć... Siła to jest jakaś nazwa własna, że z wielkiej litery?
I przecinki... gdzie są poprawnie postawione przecinki... tak ciężko jest wyrażać siebie tak jak Bóg przykazał... co z wami jest nie tak? Ja rozumiem, można sobie poszaleć z interpunkcją... nastawić pierdyliard kropek tam gdzie nie trzeba i wygląda jakby komuś po wierszu królik przebiegł i narobił...ale przynajmniej to jakoś nie razi... (w sumie nie razi, bo nie czytam górnej półki).
Naprawdę to może być świetny wiersz, gdyby autor się postarał i trochę nad nim popracował.
Pozdrawiam.