Linia 401 - alea
Proza » Humoreska » Linia 401
A A A

Autobus podjechał na przystanek, zabrał ludzi. Nie ma w tym żadnej sensacji. Jeśli policzyć wszystkie przystanki na świecie, to wyłączając takie miejsca jak okolice Lublina i Lubartowa, autobusy przynajmniej raz dziennie podjeżdżają na przystanek i zabierają ludzi. Ten nie był wyjątkowy. Był zimny, listopadowy dzień. Podobno gdzieś spadł śnieg.

Na przystanku stało troje ludzi. Młoda, niska kobieta o twarzy bez wyrazu, starszy pan o mocnych rysach i nijakich oczach, z teczką pod pachą. No i stał mężczyzna. Albo kobieta. Nieważne kto stał, nie ważne kto wsiadł. Ważniejsze rzeczy działy się później. Kierowca, około pięćdziesięcioletni, spojrzał w lusterka, upewniając się, że wszyscy wsiedli i zajęli swoje ulubione miejsca. Starszy pan usiadł z tyłu, przy młodej, wysokiej dziewczynie. Niska kobieta z przodu, tyłem do kierunku jazdy, a ostatni pasażer… Zresztą nieważne kto gdzie siedział. Kierowca zachichotał bezgłośnie, zmrużył oczy i ruszył leniwie.

Autobus toczył się po asfalcie, połykając kolejne dziury, wybrzuszenia i depcząc, pozostałe po nocnym deszczu, kałuże. Pojazd był wielki, zajmował całą szerokość pasa jezdni i wydawał się długi na kilometr. Był oczywiście normalnie długi, może nieco dłuższy niż przeciętny autobus. Na pewno nie miał kilometra długości. Nie ma przecież takich autobusów. Małe samochodziki tłoczyły się za nim w długim korku. Co rusz jeden wyścibiał kadłubek z myślą „a może wyprzedzić?”. Żaden się nie zdecydował i dlatego autobus na przedzie, reszta za nim. Ot typowy sznureczek miejskiej trasy z przedmieść do centrum.

Pasażerowie byli zajęci swoimi sprawami czyli tępym patrzeniem się w okna, studiowaniem napisów typu przycisk, trasa, bilety i tak dalej. Autobus to świetne miejsce służące do grupowania słów. Szkoda, że nie ma autobusów, gdzie pogrupowane są słowa związane z plażą. Na przykład przy drzwiach słowo falochron, na tablicy z przystankami molo, a przy kasowniku biletów piasek, bikini. Można by zmieniać grupy od czasu do czasu na inne (niebo, gwiazdy, pełnia, sonda kosmiczna albo trawa, kwiatek, pszczółka, pasikonik). Zostawmy napisy w autobusie i przejdźmy do sytuacji, jaka wystąpiła nieoczekiwanie.

Gdy jeden z pasażerów z namaszczeniem patrzył się w szybę poczuł, że na jego głowę coś kapie. Kap, kap, kap. Leciutko, w interwale kilkusekundowym. Dłonią zmierzwił włosy, przejechał palcami po czuprynie i patrzył się dalej. Kapanie nie ustawało. Jeszcze raz przejechał palcami po głowie i popatrzył z przejęciem na swoją dłoń. Była zielona. Zielona od tego co kapało. Spojrzał w górę, a tu kap mu prawie w oko. Zielona kropelka. Usłyszał przy tym lekkie poruszenie obok siebie. Rozejrzał się po autobusie, a tam większość pasażerów wycierało głowy, uskakiwało od padających z góry kropek. Zielone głowy, zielone buzie, zielone dłonie. Zielone kurtki, zielone spodnie, zielone plecaki i zielone torebki.

Wyglądało to na sprawkę księdza proboszcza, który w liturgicznych szatach, przeszedł i kropidłem pryskał wiernych. Tylko z kropidła miast święconej wody, tym razem poleciała zielona ciecz. Ktoś krzyknął ze złością „O co tu chodzi?”, wówczas inni poczuli się upoważnieni do podniesienia głosu i również krzyczeli. W końcu siedzący z tyłu pan z wielkim sumiastym wąsem krzyknął: „Zatrzymać autobus! Zatrzymać autobus!” Inni podchwycili i w stronę kierowcy popłynęła nieskoordynowana kakafonia krzyków, by zatrzymać autobus. Jeden z pasażerów, z płynącą po czole, nosie i policzkach, strużką zielonej cieczy, zbliżył się do szyby oddzielającej pasażerów od kierowcy. Przytknął zielony nos i huknął „Zatrzymaj pan ten cholerny autobus!” Kierowca chichotał i udawał, że nie słyszy. Po chwili przy kabinie zgromadził się spory tłum. Dwie starsze kobiety napierały całym biuściastym jestestwem naprzód, a chudy pan wbity między nimi jęczał, że, o Jezu, zaduszą. Dwie młode dziewczyny piszczały przerażone. Tylko w tyle ktoś zachowywał niezmącony zielenią spokój. Trzeci z pasażerów, wymienionych na początku, otworzył parasol i z nałożonymi słuchawkami na uszy czytał rosyjską powieść pt. „Mistrz i Małgorzata”. Książkę trzymał na kolanach, a zielony deszcz spływał strumykiem z parasola na podłogę.

Kierowca kątem oka zauważył parasol i jęknął. Zatrzymał autobus, otworzył drzwi. Ludzie wybiegli, tratując się wzajemnie. Pojazd opustoszał. Kierowca założył granatową czapkę z daszkiem, na którym wesoło pobrzmiewało hasło „Spotkajmy się na trasie!”. Z tyłu czapki, w postaci transferu, na zdobionym zapięciu, przedstawiał się adres internetowy „www.ztm.waw.pl”. Mężczyzna szybkim krokiem, podszedł do osobnika czytającego książkę.

„Co pani na Boga robi! – powiedział zdenerwowany – Nie wie pani, że otwieranie parasola w zamkniętym pomieszczeniu przynosi pecha?”

 

----

Od autora:

Powyższy tekst został napisany, na podstawie autentycznej informacji prasowej (oryginalna pisownia, nie powinny dziwić błędy, bo to z portalu gazeta.pl):

"09:24 Pan Michał informuje nas o niecodziennej sytuacji, której byłem świadkiem w autobusie linii 401.

"Na wysokości przystanku Sasanki z sufitu zaczęła się wydobywać zielona ciecz i kapać na ludzi. Chwilę później ciecz wydobywała się ze wszystkich szpar i lała się na ludzi. Kierowca nie chciał się zatrzymać, mimo że ludzie krzyczeli  do niego. Dopiero jak już całkowicie się lało na ludzi, postanowił zatrzymać autobus. Nie wiadomo co to za ciecz, ale mnóstwo ludzi było oblanych tym czymś."

"

i dedykuję go mistrzowi Bułhakowi, autorowi najpiękniejszej książki na świecie.

Osobiście obstawiam, że lał się płyn z klimatyzacji, no, ale od czego jest wyobraźnia, prawda?

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
alea · dnia 25.03.2019 10:48 · Czytań: 579 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 9
Komentarze
Kemilk dnia 25.03.2019 17:44
Absurdalny humor, który lubię. Co do absurdów w naszym świecie, jest ich tyle, że przydałby się serial w stylu "Alternatywy 4".

Jak byłem w Warszawie kilkanaście lat temu, to przy dworcu głównym był napis: "miejsce parkingowe, prosimy nie parkować"

pozdrawiam.
Dobra Cobra dnia 25.03.2019 22:52
Bardzo miła opowieść, która się lubi od samiutkiego początku.

alea,

Bułhakow Bułhakowem, a Twoja opowieść jest słodką. A cóż slodszego od słodkiej opowieści być może?

Dziękuję za miłe wieczorne chwile, spędzone na takiej literaturze (na swiecie).

Podobało się.

Uprzejmosci,

DoCo
Usunięty dnia 27.03.2019 11:30
Tak, absurdalny ten humor. Podobało mi się, jako dykteryjka.
Kilka drobnych błędów:
Cytat:
na przód

Piszemy razem.
Cytat:
mię­dzy nimi ję­czał, że o jezu za­du­szą.

słowa "o jezu" powinny być oddzielone z obu stron przecinkami, bo to wtrącenie, wołacz, poza tym Jezu z dużej litery.
Cytat:
Tylko w tyle, ktoś za­cho­wy­wał nie­zmą­co­ny zie­le­nią spo­kój.

Tu bez przecinka.

Napisane dobrze poza tymi, i pewnie jeszcze kilkoma, błędami. Czytało się bardzo dobrze.

Pozdrawiam.
alea dnia 28.03.2019 14:07
Dziękuję za komentarze. Jak zawsze fajnie się je czyta.
Dodana została autentyczna notka prasowa. Coś się źle wkleiło mi podczas publikacji.

@AntoniGrycuk: Błędy poprawione.
@Dobra Cobra: Uprzejmości! Cieszę się, że wciąż na portalu! Super sprawa!
@Kemilk: Absurdalna autentyczna historia, więc i humor wyszedł absurdalny, hahaha.
A napis przy dworcu, jak to mówi młodzież, sztos. Bardzo barejowy. Ja też tęsknię za podobnym serialem jak "Alternatywy 4".
Marek Adam Grabowski dnia 31.03.2019 15:22
Alea- Gdy czytałem, tytuł nie skapnąłem się, że tutaj chodzi o linie Autobusową; lecz myślałem, że to będzie o jakiś np. robotach. ;)

Jeśli chodzi o samo opowiadanie to bardzo podoba mi się twoje pióro, ale treść to dla mnie tylko prosty żart.

Antoni Grycuk- Trochę przypomina mi to twoje opowiadanie, które przed chwilą komentowałem w innym miejscu.

Pozdrawiam wszystkich
Dobra Cobra dnia 01.04.2019 16:07
Cytat:
@Dobra Cobra: Uprzejmości! Cieszę się, że wciąż na portalu! Super sprawa!



Uprzejmości,

DoCo
alea dnia 05.04.2019 08:57
@Marek Adam Grabowski

Dzięki, że zajrzałeś i przeczytałeś. Rzeczywiście, nie ma w tym tekście czegoś głębszego, drugiego dnia. To luźna zabawa absurdem, po przeczytaniu notki prasowej. Sądzę, że taka zabawa jest całkiem przydatna w doskonaleniu warsztatu pisarskiego. Cieszę się, że podoba ci się jak piszę, bo tekst powstał na dużym spontanie, luzie. Może takie podejście jest najlepsze, zamiast dopieszczać, walczyć z materią literacką? Może nie każdy dobry tekst musi powstawać na porodówce artystycznej, w bólach i krzyku wewnętrznego jestestwa. Dzięki tobie jestem dobrej myśli, co do moich kolejnych opowieści :))))
Ritha dnia 09.04.2019 08:21
Cytat:
Po­jazd był wiel­ki, zaj­mo­wał całą sze­ro­kość pasa jezd­ni i wy­da­wał się długi na ki­lo­metr. Był oczy­wi­ście nor­mal­nie długi, może nieco dłuż­szy niż prze­cięt­ny au­to­bus. Na pewno nie miał ki­lo­me­tra dłu­go­ści. Nie ma prze­cież ta­kich au­to­bu­sów.
- podoba mi się tutaj wchodzenie w humor, dystans Autora zauważalny

Cytat:
Jesz­cze raz prze­je­chał pal­ca­mi po gło­wie i po­pa­trzył z prze­ję­ciem na swoją dłoń. Był zie­lo­na.
- była*

Ok, fajny tytuł i ciekawe, że taka sytuacja faktycznie miała miejsce. Narracja przyjemna.
Pozdrawiam :)
alea dnia 11.04.2019 12:48
@Ritha,
dziękuję za komentarz. Literówka poprawiona.
Może ktoś się kiedyś pojawi pod moim tekstem i napisze "Byłam/byłem tam wtedy, w tym autobusie!" To byłoby piękne zwieńczenie tej historii :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
18/03/2024 19:06
Pliszko, Posłużyłaś się skrótami myślowymi, ale pełnymi… »
Jacek Londyn
18/03/2024 18:15
Trening czyni mistrza. Kolejna okazja, tym razem… »
valeria
18/03/2024 11:41
Piękne, już bielonych rzeczy nie spotykam już:) chyba w… »
mede_a
18/03/2024 10:45
Jak ja kocham te Twoje maluchy! Ajw- poezji pełna - pisz,… »
Kazjuno
17/03/2024 22:58
Ja miałem skojarzenie erotyczne, podobne do Mike 17. Jako… »
Kazjuno
17/03/2024 22:45
Co do Huty masz rację. To poniemiecka huta do końca wojny… »
ajw
17/03/2024 21:52
Zbysiu - piękne miałeś skojarzenia :) »
ajw
17/03/2024 21:50
Tak, to zdecydowanie wiersz na pożegnanie. Na szczęście nie… »
Gabriel G.
17/03/2024 19:52
Nie ukrywam czekam na kontynuację. To się pewnie za trzy -… »
Kazjuno
17/03/2024 16:40
Dzięki Gabrielu za krzepiący mnie komentarz. Piszę,… »
valeria
17/03/2024 15:17
Gotowanie to łatwizna, tylko chęci potrzebne :) »
Gabriel G.
17/03/2024 12:46
Kazjuno Jestem świeżo po lekturze wszystkich trzech części.… »
Jacek Londyn
17/03/2024 10:31
Proszę o chwilę cierpliwości. Zanim odpowiem na komentarze,… »
Kazjuno
17/03/2024 04:17
Czekamy z Optymilianem, ciekawi twojego odniesienia się do… »
Jacek Londyn
16/03/2024 12:26
Drodzy Koledzy po piórze. Dziękuję za komentarze. Jest mi… »
ShoutBox
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:43
  • Nie poezją ja, a prozaiczną prozą teraz, bo precyzję lubię: nie komentarzem, a wpisem w/na shoutboxie zaczęłam, a jak skończę, to nie potomni, a los lub inna siła zdecyduje/oceni.
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:32
  • Pliszko - nie! Dość milczenia! Dopóki żyjemy! A po nas krzyczeć będą "słowa", na karcie, na murze...
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:28
  • To, jak skończysz pozwól, że ocenią potomni. Zaczęłaś komentarzem... pozwól/daj nam możliwość byśmy i Ciebie komentowali - jedno "słowo", póżniej strofy...
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:20
  • ech, Zbigniew Szczypek, fajnie wszystko, wróżba jest, choć niedokończona, ale z tego, co pamiętam, to Makbet dobrze nie kończy ;)
  • pliszka
  • 05/03/2024 22:58
  • A reszta jest milczeniem...
Ostatnio widziani
Gości online:35
Najnowszy:pkruszy