wszystko mi się miesza

nie pociesza mnie żadna myśl ani żadna osoba

właściwie to mam doła jak stąd do Szczecina

wszczynam ostatnią z prób dotarcia do sedna

każda poprzednia spełzła na niczym

bo ciężko mi się skupić

a to dlatego że

nie chcę czuć

nie umiem myśleć

i nie mogę mówić

więc po prostu staram się tego unikać

to na ten moment zbyt skomplikowane

i w zasadzie to niczego nie można być pewnym

więc milczę

bez przekonania i entuzjazmu

bezbarwnie albo wręcz przeciwnie

zanadto

bo w głowie mam pustkę i nie zawaham się jej użyć

już tylko o tym potrafię

myśleć i mówić i się cieszyć głupkowato

to co ze mnie zostało to kiść zgnilizny

pomieszana z poplątaniem

na wieki wieków amen

sam dobrze wiesz kochanie

komu jak komu

ale chyba Tobie nie muszę tego tłumaczyć

ty wiesz najlepiej

bo dorastałeś w tym bagnie

a ja niechybnie dołączyłam później