Przybył kiedyś gość z południa,

tam gdzie dżungla, a nie tundra.

Ledwie u nas się rozgościł,

już nam wszystkim pozazdrościł.

Tych prawdziwków robaczywych

i szatanów niezjadliwych,

muchomorów sromotników...

dobrze, że nie grzechotników.

Zaraz ruszył w nasze lasy,

aby zebrać w nich frykasy,

polskie grzybki urodziwe.

Mam nadzieję, że prawdziwe.

Nie szatany? A czort wie to!

Tam u niego jest gorąco.

Może i skorpiony zbierał.

Przecież nie znam się, cholera!

Z ostrożności, z cicha więc pęk,

już ogarnął lekki mnie lęk.

Jajecznica? Jest z grzybkami?

Można nakryć się nóżkami.

Więc z gościowej jajecznicy

zrezygnuję. Po próżnicy

mnie się pyta, czy spróbuję.

Gość jest pierwszy. Więc... dziękuję. 

Ja gospodarz. Ze mnie nie cham.

Niech gość podje. Ja odczekam.

Potem spojrzę. Gościu żyje?

Wtedy grzybki też spożyję.