***
cień wielkiej miłości o zmierzchu
długi jak męka Nazarejczyka
miała być “pierwsza i ostatnia”
od pierwszego do ostatniego oczu spotkania
chodzili rozmawiali - spowiadali się sobie
całe życie od końca i znów od początku
i o północy jeszcze raz na wyrywki
teraz ruiny smętne nad jeziorem
gdzie miłość w szuwarach uprawiali
wieczorem…

była i znikła czyli jakby jej nie było
jakby coś się skończyło zanim w ogóle zaczęło
blade widma nad wielką wiszą wodą
szepczą historię miłości bezbożnej
i nikt nie słucha echa spod lasu
ogień święty przygasł
na miłość brak
czasu...