Wizja

Trzymała go z całej siły swoimi pięknymi, delikatnymi dłońmi. Nasze spojrzenia spotkały się. Serce biło jak oszalałe. Powoli pochyliła głowę w moją stronę i głosem zarezerwowanym tylko dla Aniołów rzekła:
- Nie musisz być delikatny.
Napiąłem się jak struna, a ona tylko cicho westchnęła. Rozległ się najprzyjemniejszy jęk, jaki tylko zna ten wszechświat.
Boże - pomyślałem - jak ja kocham otwierać słoiki z ogórkami.
Dumny jak paw spojrzałem prosto w roześmiane oczy, przy których gasną wszystkie z gwiazd.

z cyklu ”Braki”