Tak, warto pamiętać i skupiać się na tym co było. Bo tego coraz mniej i pamięć zawodna. I nośniki - technologie - eliminują tradycyjne myślenie i niszczą dobre, sprawdzone przyzwyczajenia.

I jasne, że błędów z przeszłości nie da się naprawić. Można je jedynie zarchiwizować, czyli a/a.

Łagodnie płynie ten wiersz, jak po spokojnym oceanie pamięci.

Dawny czas zaklęty w martwej literze
Któż z nas nie wspomina liceum, pierwszej miłości, gdy miało się 16 lat.
Ja moją pamiętam.
Do dziś mam ją w sercu, choć to już przeszłość.

Podoba mi się klimat Twojego wiersza - nostalgiczny i sentymentalny.
Takim facetem jestem, więc musiało mi się podobać.

Wiersz emanuje czymś przeszłym, czego już nic nie wróci.
I to najbardziej wzrusza.
Bo i nas z tamtych czasów już nie będzie...