Zastanawiałam się,

jak produkowane są sny

zanim trafią do kosza

z pachnącym świeżością

pieczywem,

chowając się

za puszystymi bułeczkami
otulonymi chrupiącym złotem,

po które sięgałam dłonią

unoszącą się nad falującą

tkaniną,

śnieżnobiałym obrusem

rozlanym po starym drewnianym

stole,

aż po same brzegi

kapiąc gęstym deszczem na podłogę,

formując bajeczne

wodospady

wpływające do jeziora

mieniącego się kolorami

wieloma.

Lazurowe

odbicie nieba w

diamentowym lustrze tafli

przykryło barwy

seledynowych bytów,

podwodnych mchów,

wodorostów,

zarośli

dających schronienie
dzikiej zwierzynie.

Widziałam sarny,

wilki drapieżne,

skrzydlate słowa.

Wszystkie wpatrzone

w wyrastający na polanie

gigantyczny muchomor,

jak ołtarz.

Klękały i modliły się,

do mnie,

gdy na szczycie

czerwonego kapelusza

w kremowe kropki

ze spermy kochanków tysiąca,

ambrozji słodko słonej,

siedziałam na tronie

z króliczych czaszek,

żeber dzików,

w lwiej skórze.

Gęste oliwkowe chmury

zgromadzily się nad koroną

cierniową,

a skinieniem berła,

wielkiej czarnej róży,

kazałam im płakać

z okazji

narodzin wszechświata.

Krucza smoła

rozgrzana gniewem

i żarem egoizmu,

pożądania pierwotnego,

lawiną runęła z niebios,

przyciągając sępy,

wielkie jak słonie,

na ucztę

ostatnią,

otwierając igrzyska

orgiastyczne.

Mięso i krew

rozrzucane wokół

ozdabiały rykoszetem

oblicze moje

nanosząc królewskie szkarłaty

na usta,

piękne karminy

na włosy

rozwiane lubieżnie.

Po nagiej
mlecznej skórze

płynęły strużki

rubinowej emulsji

pieszcząc delikatnie

piersi krągłe,

brzuch płaski,

łono święte.

Owoc zakazany.

Rozkosz wypełniła mnie,

gdy z okrzykiem ekstazy

rozchyliłam uda

dopuszczając do wnętrza

jedną z ośmiornic

boskich

penetrującą

dwunastoma mackami

rzeźbiąc w glinie
ciała

figurę wygiętą,

jak łuk Erosa,

napinając sprężyście cięciwę

gotową do strzału

konwulsjami

orgazmu,

łzami,

radością,

rozpaczą.

Grzechem.

Porzuciwszy nasycone truchło

bestia ginie

w czeluściach oceanu

wzburzając fale uderzające

o nogi łóżka

dryfującego

jak łódka

tonąca

monotonnie

w rzeczywistości

rozpoczynając dzień

kolejny,
trwający lat cztery.