Dzień dobry Milu
Piękny, intymny wiersz. Nie wiem, czy to przekład, czy Twoja Milu interpretacja ale i tak mi się podoba. Zupełnie nie znany mi poeta - romantyk, żyjący w burzliwym okresie francuskiej rewolucji. Możliwe, że był natchnieniem dla Dumas-a, podobnie jak Cyrano de Bergerac, do napisania "Trzech muszkieterów".
Czasem milczenie, tak człowiekowi ciąży, że dłużej już nie może i nie chce milczeć, wyrzuca to brzemię z siebie, niczym powódż przerywająca tamy. Czy jest wówczas głupcem?
Pozdrawiam słoneczną niedzielą
Zbyś

Nie, Zbysiu - to wiersz oparty na cytacie. Pewnego rodzaju konfrontacja ze słowami poety.
Bo czasem milczenie wcale nie jest wielkie.


Trudno się go doszukać, Lil, bo raz - jest bardzo niedokładny, a dwa - rytm wersów go nie podkreśla. Ale dobrze, że patrzysz mi na ręce.

Dziękuję serdecznie - Zbysiu i Lil - za podjęcie dialogu.
Miłej niedzieli.

Ja wolę, żebyś patrzyła, Lil, bo czasem naprawdę nie widzę pewnych rzeczy.

Czasem milczenie tworzy mur między bliskimi osobami. Mur, który niełatwo później zburzyć.
Ciekawy dialog, a nawet leciutka polemika.
Pozdrawiam

Mam kłopot z tym neologizmem bezdźwięk; z jednej strony ładnie się wpasowuje w ten wers, a z drugiej - to niezbyt ambitny zabieg literacki, spotykany u lirycznych nielotów. Bezkształt, bez-coś tam... trochę by się uzbierało. O ileż lepiej funkcjonują utarte zwroty jak bezkres czy bezmiar, z racji tego, że są w użyciu. Przy okazji wspomnę o drugim grzeszku koników naziemnych, który się ze wspomnianym wyraźnie łączy; stosowanie zaprzeczenia zdania zamiast poszukania odpowiednika twierdzącego. Tak więc powstają konstrukcje cokolwiek pretensjonalne jak nie szukała w szufladzie śladów dawnego szczęścia, nie wyglądał przez okno jak inni...

I jeszcze jedna uwaga:

Wg mnie roz­ło­żo­ne zda­nia byłyby bliższe poezji niż bez­rad­nie roz­ło­żo­ne zda­nia

"już nie kamienia żelaza czy brązu
lecz definicji wiek nastał rozległy"
J.Matej
Tak mi się skojarzyło i w tym kontekście jakaś dekada milczenia wydaje się bardzo naturalna

Bardzo dobry wiersz. Gdybym był autorem, to bym rozpaczliwie próbował poszukać jeszcze może głębszego słowa niż kończące „definicjom”. Ale nie wiem, czy coś głębszego dałoby się znaleźć...

Smutny wiersz, msz cisza może być bardzo wymowna i wcale nie wyciszająca.
Jak dla mnie niezły wiersz, gdzie można doszukać się niebanalnych rymów -

oddech - wzrokiem
siebie - nie ma
wyrazów - zdania

W sumie wiersz na wpół rymowany, a na wpół biały, bo koniec już rymów nie posiada,
zatem można rzec o braku konsekwencji, ale ogólnie niezły.

Pozdrawiam serdecznie

Milu, ostaliśmy się na PP, ups nie wiem jak pisać dalej skoro ja od przypadku do przypadku, Ty rzadziej. Brakuje jeszcze paru, z ulubionych z żalem konstatuję, że nie przeczytam nowych Boskiego, jest jeszcze parę takich Autorów, na których czekam:

Pojawiłaś się, przeczytałem z przyjemnością ów dialog przeklęty, który się toczy bez słów, można doszukiwać się znaczeń i podtekstów:
od geopolityki aż po martwe rozmowy z Demiurgiem, pal to licho, uczono mnie, że w wierszokleceniu najbardziej liczy się detal - detal, durniu, mówiono, nie wielkość:

właśnie tak czytam Twój wiersz.


PS:


cieszę się, że podzieliłaś się z nami swoją twórczością

A, dzięki za uświadomienie, bo wygląda na rymowany, tylko tym razem niebanalnie,
z pewnością takie wiersze są ciekawsze, od banału.

Pozdrawiam wieczornie

Sorry, że się wcinam, ale i ja tęsknię za wcześniejszą atmosferą. Przeminęła z wiatrem...
Serdeczności

Dziewczęta, nie ma to tamto, dawać jakiś pomysł na rondo albo co inszego i zabawmy się jak za dawniejszych czasów.
Ściskam Was najmocniej. Lila

Milu, to była świetna zabawa. Dzięki Twojemu pomysłowi napisałam tę jedną jedyną /jak dotychczas/ sestynę liryczną i cieszy się ona ogromnym powodzeniem. Czy podołam drugiej?
Może tak zespół wespół?

O, to byłoby ciekawie. Jeśli coś wymyślisz, daj znać i na PW, bo mogę nie zauważyć.