mimo że zapewne osobisty, bardzo mocno przemawia do czytelnika...m.in. przez obrazowość treści, szczególnie podoba mi się ostatnia strofa...

ptaki tłuką się - trochę za ostre do ogólnego nastroju. bd.

Dziękuę wam za kommentarze.

Proszę. Przynajmniej tyle mogę zrobić.

wzruszający,jak każdy poświęcony śmierci czyjejś. ale ten uchwycił znakomicie chęć przedłużenia życia choćby o jedną porę roku,choćby o chwilę
p.s. tylko te ptaki które tłuką się bez celu bym przemyślał.. więcej w ich tłuczeniu celowości zimą niż wiosną czy latem.

a dlaczego ptaki skoro to wrony kraczą?

wiersz bardzo mi się podoba

Faktycznie wielki żal wyraziłeś w tym wierszu, żal który bardzo mnie poruszył.
Pozdrawiam

Slavku - ptaki bo jako ornitolog-amator musiałbym wymienić gawrony kawki, sroki i Bóg wie kogo jeszcze (ale na pewno nie wrony, gdyż te w moich stronach wcale nie występują i z pewnością to nie wrony słyszałem owego dnia).
A teraz ktoś zauważy (i słusznie) że "ptaki kraczą", a wymieniam kawki (które nie kraczą) - no więc musiałbym napisać, że gawrony kraczą, a kawki krzyczą - ale wtedy za dużo by mi się ptaków zrobiło w wierszu. Więc zostawiam "ptaki kraczą" ok?
Zastanawia mnie, co czytelników drażni w sformułowaniu "ptaki tłuką się". Może by mi to ktoś wyjaśnił?

"teraz pamięć przymarza
wszystkim do policzków"
świetne, naprawdę wzrusza, dla mnie to o tym, że czasem szukamy "dziury w całym" - dlaczego teraz, dlaczego tak? a tak na prawdę to nie okoliczności bolą, ale sam fakt

Miladorciu - z ust mi to wyjęłaś:

bardzo osobiście odebrałam, ta "pretensja" jest mi bardzo bliska.

dziękuję.

Czytam Zapominie Twoją twórczość, którą tutaj ukazujesz.Staram sie poznać styl w którym tworzysz. Wychowany na poezji rymowanej trudno sie przestawić na obecny styl. Dlatego też z myśli moich w innej formie, a może w innym stylu strofy wypływają. W wielu wierszach Twoich, uważam,/takie jest moje skromne odczucie/że przesadzasz z mnogością porównań i przenośni. Ten jednak wiersz uważam za świetny. Wszystko jest na swoim miejscu idealnie skomponowane. Gratuluje

Czytam sobie tak:

jak to tak umrzeć zimą
twarda ziemia nie chce
wpuścić grabarzy dygoczą
z zimna i odgarniają śnieg

kto to widział odejść
gdy drzewa milczą
rozebrane do naga a ptaki
tłuką się bez celu

mogłeś poczekać

teraz pamięć przymarza
wszystkim do policzków

Pozdrawiam.

Właściwie - wszystko załatwiasz pointą.

Prosto, czysto, kompletnie. Sam rdzeń.

Gratuluję,

z.

dziękuję za przypomnienie tego wiersza

świetny klimat stworzony - gratuluje wyczucia

undermybed pozdrawia