Żeby zrozumieć wiersz trzeba go kilka razy przeczytać, bo jest w nim ukryty sens.

czytając takie komentarze czuję coś w rodzaju pełnego zaspokojenia, dzięki.

Ogromnie podoba mi się tutaj ta możliwość podwójnej interpretacji, "pożółkłe od myśli" mogą być albo dłonie "domorosłej wróżki" (i jest to zapewne główny tok interpretacyjny zaproponowany nam przez autorkę) jak i same karty.
"Króle i damy" to znów mogą być "jedynie" karciane figury, ale możemy odczytać je także jako ludzi, jako tych, którzy wierzą w tego typu przepowiednie i boją się ich rezultatów.


Pointa chciałoby się rzec klasycznie optymistyczna (możemy wygrać z "losem", z "przepowiedniami" ), ale jest w niej też lekki niepokój, zaznaczenie "nicości" i szarości ludzkiego życia. Wyraża to (w mojej opinii oczywiście) motyw "tasowania", rozumiany wąsko jako "jesteśmy kartami, częścią talii", lub szerzej jako "przemieszanie", pozorne przemieszanie, bo wciąż w obrębie tej samej granic. Granicy życia.
Pewnie popłynąłem, ale co tam, przy takim wierszu naprawdę miło się płynie.
Pozdrawiam