Tak tylko te oczy patrzeć na to nie mogą - zaleciało tu wielką trwogą.Widocznie potrzeba taka była ,więc nic już nie pisze tylko szanuję słowa

czerwień czerwieńsza mi się przejadła-reszta bardzo mocna,tylko współczuc peelowi, ale ilu ich?

a ja wiem Diable... tylko chodzi o to że często o tym czytam,zbyt często
i bez tego wiersz uznałbym za wysmienity

do mnie też trafia Twój wiersz, ale wiesz, ja to z niejakiego przyzwyczajenia jeszcze troszkę podłubałabym w nim

pozdrawiam

pokiereszowana, zapomnin serdecznie dziękuję i proszę pozostałych, wiem, sam na początku powinienem o to poprosić, lub nie dawać do oceny zrobiłem to później,przepraszam

Miladoro, dzięki za uwagi oczywiście, ze przez samo "h" poprawione

krew , niech zostanie, czerwieńszej, bo ta krew była czerwieńsza,
żyję, tylko te oczy? ano zostaly w nich te obrazy

Dziękuję jeszcze raz za komentarz i również odpozdrawiam

Ale emocji tutaj się nagromadziło... Wiem, niektóre obrazy na zawsze pozostają w pamieci i prześladują... Skądś to znam... Przejmujące...

Zdecydowanie druga najlepsza. Zaskoczyłeś mnie tym wierszem. Na duży plus

tak. to jest mocne. i wyraziste.

Wiersz, który zostawia głęboki ślad...
Tyle w nim obrazów, emocji...i to niezwykłe zakończenie
Pozdrawiam ciepło Tadeuszu

Dzięki, Tadeuszu, że mi poleciłeś ten niezwykły, mocny wiersz.
Tematyka jugosłowiańska, zarówno faszyzmu chorwackiego, jak wojny 1991-1995 jest mi dość dobrze znana, był kiedyś ktoś, przyjaciel, zawodowy komandos Tomek, żołnierz polskiego kontyngentu w tamtym konflikcie, który przeżył go, później Kosowo, a przyszło mu umrzeć w głupim wypadku samochodowym, spowodowanym przez zapijaczonego kierowcę.

I czytając twoje strofy, jakbym słyszał jego relacje, a było tego sporo...
Świetnie oddałeś ten bezsens zabijania, ale w takich razach ciężko postępować inaczej: wojna ma swoje prawa i to się nigdy nie zmieni.
Potem będą bezsenne noce i miliony obrazów i morze krwi, widziane gdzieś, na sąsiedniej ścianie.

Bardzo intensywnie napisane.
Szczególnie poraża to, że bohater zabijał, choć coś w środku szeptało, że to droga donikąd.
Ale jak się powiedziało "a", to...

Lubię mocną tematykę.
To jeden z najmocniejszych wierszy, jakie tu czytałem.
To się czuje i widzi, a na drugim planie jest litera pisana.