Któregoś dnia w końcu dotrę do Bremy -
to będzie złote popołudnie i gdy przybędę
osioł z lubością zagra mi na lirze a pies
wesoło pomacha ogonem. Kogut zapieje
jeszcze przed zmierzchem i zejdą się
te wszystkie nasze drogi mleczne,
cztery koty świata.

I nie będzie się już tak rzucać w oczy
że miejsce na ławeczce obok mnie wciąż puste.
Być może któregoś dnia zapomnę nawet,
że to o tobie mówi bajka.



Cytat pochodzi z Horacego