Poezja Wojtka Pelca jest dla mnie cenna z kilku powodów. Przede wszystkim nie jest to kolejny tomik z serii „młodych i szybkich” poetów, ograniczonych zarówno słownictwem, jak czymś, co nazywam brakiem tworzywa poetyckiego, wynikającym wprost z młodego wieku wspomnianych twórców. (...) w przypadku ziem obiecanych śmiem twierdzić, że poetyka staje się dokładnie pochodną wieku autora i jest to jeden z najważniejszych atutów tego późnego debiutu. Wojtek buduje swój świat używając rekwizytów i obrazów wpisanych w najogólniej pojęte „kiedyś”, z tym że marginesy tej organizacji czasu są określone szeroko i obejmują zarówno wspomnienia podmiotu lirycznego, jak również osób trzecich, znacznie wcześniejsze („babcia mówiła...”). Ta peleryna rzeczywistości wykreowanej przez Wojtka jest jak najbardziej realna i wiarygodna, i przede wszystkim dla mnie – ciekawa. (...)
Wiersze z tomiku ziemie obiecane są zdecydowanie przemyślane. Nie ma tu nic z nachalności przekazu, ostrych, szokujących wizji poetyckich. Wartość jego poetyki przejawia się w dyskretnym, niejako mimowolnym oddziaływaniu na umysł czytelnika. To zdecydowanie inteligentna, „szara” poezja.

Robert Miniak