Fikcja jest powieścią odważną, inteligentną, zabawną, miejscami nieprzyzwoitą, bezczelną, wulgarną lub przygnębiającą obrazami ludzkich przeżyć i myśli.

Pewnej mroźnej, listopadowej nocy wsiadamy z bohaterem książki do pociągu – i nic już nie jest tym, czym powinno być. Kiedy to się staje, jak się to staje, a przede wszystkim, co się dzieje, tego do końca nie przewidzimy. Czytelnik ani się spostrzeże, a już jest w samym centrum nieprawdopodobieństwa. Jednocześnie jest to solidna i nieskomplikowana narracyjnie powieść, pisana od 2007 roku, której akcja rozgrywa się w jednym miejscu, mniej więcej na ziemi, i w jednym czasie – wciąż.

Fikcja rozbawia czytelnika, aby chwilę później dać mu do myślenia. Powieść od pierwszych stron wciąga i zapewnia niespotykane wrażenia raz egzystencjalne, raz oniryczne, chwilę później po prostu obyczajowe z pomocą całego korowodu oryginalnych postaci, sytuacji i różnobarwnego języka. Autor czerpie z pewnego „wyczerpania obrazów” w literaturze. Buduje narrację w oparciu o obrazy, które można łatwo skojarzyć i przypisać właściwym pisarzom lub utworom, jednocześnie nie odbierając oryginalności swojej powieści.

Bitner to hiperwrażliwy demon polskiej prozy, którego trzeba zaznać na własnej skórze. Rozpoznany w całej krasie został tylko przez nielicznych krytyków, a przecież każdą swoją książką zadaje kłam wielu „świętym” tezom: o naturalnej przewadze autorów (wiecznie) modnych nad (sztucznie) zapomnianymi, o klęsce „rewolucji artystycznej w prozie”, o schyłku literatury w epoce posthumanizmu, o końcu fikcji.

W serii Polska Proza Współczesna ukazały się Imigranci wracają do domu Wojciecha Kuduby –  powieść która głosami czytelników zdobyła tegoroczny tytuł Najgorętszej Książki Lata w konkursie organizowanym przez TVP Kultura – oraz Am (dziennik z drugiej strony) Artura Grabowskiego.

Dariusz Bitner – rocznik 1954, szczecinianin urodzony w Gdyni, kojarzony przede wszystkim ze środowiskiem pisarzy skupionych wokół miesięcznika Twórczość. Napisał ponad dwie dziesiątki książek, z których najważniejszymi według autora są: Ptak (1981), Cyt (1982), powieść rozwinięta w trylogię wydaną pod tytułem Pst (1997), Kfazimodo (1989), Opowieści Chrystoma (1992), Trzy razy (1995), Bulgulula (1996), Mna (2000), Chcę, żądam, rozkazuję; Psie dni (2001), Mała pornografia (2005), Książka (2006), cynamonowa trylogia: Jesień w Szczecinie, czyli majaki cynamonowe (2011), Wciąż jesień, czyli inne majaki cynamonowe (2016), powieść planowana do druku w roku 2018 Ostatnia jesień przed zimą, czyli koniec trylogii cynamonowej. W 1976 roku nawiązał współpracę z Polskim Radiem, rozpoczynając od pisania utworów humorystycznych i mikrosłuchowisk do satyrycznej audycji 60 minut na godzinę. Później pisał większe formy dla Rozgłośni Szczecińskiej. Jest uważany za jednego z najciekawszych pisarzy polskich spod znaku „rewolucji artystycznej”, eksperymentujących ze słowem i rozszerzających granice narracyjne literatury. Powołał do życia i przez dziewięć miesięcy wydawał rozprowadzane bezpłatnie pismo „BABORAK. Kultura Szczecińska”. Otrzymał kilka prestiżowych nagród literackich, z których najważniejsza to Nagroda im. Edwarda Stachury za dzieło nieistniejące, maszynopis książki Sam w śmietniku słów.

FIKCJA

• Cena detaliczna – 55,00 zł
• Państwowy Instytut Wydawniczy 2018
• Dariusz Bitner
• Wydanie pierwsze
• Tytuł wkrótce będzie również dostępny jako e-book

materiały prasowe