Jeden z najwybitniejszych współczesnych prozaików polskich wraca do PIW-u. Piotr Wojciechowski, kontynuuje wędrówkę przez stolicę z bohaterami Przebierańców i przechodniów (Nagroda Literacka m. st. Warszawy), tradycyjnie rozkładając przed czytelnikiem wiele ludzkich emocji i zachowań. Jego pogubieni życiowo bohaterowie próbują posklejać swoje życie, nadać mu sens, czymś zapełnić…

Znamy to dobrze z życia codziennego, jednak w misternie utkanych przez Wojciechowskiego fikcjach, zyskują one nowy wymiar i wyraz. Autor kreśli portrety swoich bohaterów po mistrzowsku i… po swojemu. Jego pisarstwem bowiem rządzi opowieść, a w niej to co realne, funkcjonuje dokładnie na takich samych prawach jak to, co wyobrażone – ale nigdy ze zmyślonym czy wyssanym z palca.

Piotr Wojciechowski konsekwentnie zadziwia wirtuozerią, z jaką opisuje sprawy ludzi zwykłych i niezwykłych. I to, jak w ich świadomości zapisana jest przeszłość rodzinna. Dzięki temu zza scenerii warszawskich ulic i podwarszawskich miejscowości raz po raz wyłaniają się obrazy straconego świata, który jest dla postaci Wojciechowskiego jak Atlantyda. Ale żywa w ich wspomnieniach i odziedziczonej pamięci. Ta „Atlantyda” to świat wykreowany w dawnych powieściach pisarza i – tak jak i tu – obecny w kolejnych. Historii nie da się wymazać, zdaje się mówić Wojciechowski, nie uciekniemy przed nią, bo jest w nas głęboko zapisana. Działa na nasz świat jak kołowrót, który pojawia się w pierwszym opowiadaniu. Leszek Bugajski

Piotr Wojciechowski (ur. 18.02.1938 w Poznaniu) – prozaik, poeta, reżyser, publicysta. Absolwent geologii na Uniwersytecie Wrocławskim, dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim oraz reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Zadebiutował książką Kamienne pszczoły (1967). Nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego wyszedł tomik poezji Lato świetlne (2023). Laureat Nagrody literackiej Fundacji im. Kościelskich (1978), Nagrody Polskiego PEN Clubu (1993), Nagrody Literackiej m. st. Warszawy (2020).

materiały prasowe