| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Lilah 
Użytkownik
|
| Dodane dnia 07-09-2018 19:48 |
|
idzie jesień coraz szybciej
złoto w liściach
w winnych kiściach
znak - nadchodzi czas przemyśleń
posumowań
czas na słowa
by pieśń śpiewać tej z pór roku
póki jeszcze
brzydkie deszcze
nie pozbawią jej uroku
woni kwiatów
barw i smaków
póki słonko mocno grzeje
daje siłę
ciepło miłe
a skruszona wena szeptem
daje pomysł
na wiersz nowy
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
ClakierCat 
Użytkownik
|
| Dodane dnia 08-09-2018 18:26 |
|
Lilah napisała: a skruszona wena szeptem
i ja pójdę hen w jesieni
w złotych barwach
wonnych winach
na znak naszej tu przestrzeni
abym w barwach
ciebie trzymał
byś wytrwała sobą w pamięć
w aromaty
z malin z mięty
bosą spadzią twojej stopy
tak pamiętać,
i wisienką…
a w jesieni nie ulecisz
tańczysz barwą
śpiewasz w cieple,
snujesz się barwami lata…
kto mi w jesień
smuci wiersze?
-----------------------------------------------------------------
I ja będę
- na motywach wiersza Darii Procek „Ja będę”
Kiedy będziesz moim wierszem
Przytulonym
w chłodzie wody
Zapamiętam strofy wiersza
Strofy kwiatów
w mym ogrodzie
Tak bym sobą pamiętała
W aromatach
malin z mięty
Byś smakował wiśni czary
Żółtym chabrem
i wisienką
Byś położył list ostatni,
W kroplach co nie
jest zmieniane,
W spadzi miodów moją stopą
Bosym miodem
zaśpiewanym
Będę łykiem pierwszym z rana
Ach, co cieni
i nie zbywa
Szumem dymu znad kominka
A przy którym
miłość bywa
Ty co płyniesz i ulatasz
Tańczę każdą
twoją chwilą
Snuję siebie w barwach lata
Abyś chwilą
nie przeminął
Tak mi piszesz zielonością
W ślady moich
stóp przeświętych
Chadzam z tobą piękną panią
Piękną panią
byś był święty
W każdym moim słowie piszesz
Poematy
łykiem wina
I uśmiechem moim lecisz
Gestem moim
byś wytrzymał
[Dodano 08-09-2018 23:26]
Miladora napisała:
do pamięci letnich wspomnień
Kim ty jesteś w mym świcie,
Niczyją ozdobą
w rozłąki,
Jestem jam,
jest jedyny,
Jedyny w twoje pąki.
Jam jest jedyny stworzony,
Do jednego
pucharu w winie,
Tak pożądam nie w żalu,
Pożądam swój żal
w dziewczynie.
I za dnia cicha spowiedź,
A za boleścią
przyczyna,
I są ciche łzy moje,
Tak jest cicha
dziewczyna.
Bo czekam byś przyjacielem,
Choćbyś mnie
odebrała,
Byś swoim cudownym ciałem,
Chciała bez słów,
mnie chciała..
Dobrym pożałuj się szczęściem,
I nie skończoną
modlitwą,
Tak płyń marzeniem moim,
Bez słów płyń
Nie smutną.
I dzień przesłany czekaniem,
By powiedzieć
żale swoje,
Wspomnę twoje jaspisy
Sny moje…
|
| https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 11-09-2018 11:11 |
|
cóż – nadchodzi czas przemyśleń
jesień skrada się jak kot
opadają z wolna liście
i ponownie mija rok
wiatr zaczyna w okna stukać
noc niechętnie wita świt
a za węgłem smętna plucha
czyha by otworzyć drzwi
jakże szaro jest nad ranem
gdy na drzewach wisi mgła
mimo że to indian summer
babie lato które trwa
ale jeszcze nic stracone
jeszcze może powstać wiersz
ozdobiony winnym gronem
nim kolory zmyje deszcz
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
dodatek111
Użytkownik
|
| Dodane dnia 12-09-2018 10:34 |
|
cóż – nadchodzi czas przemyśleń
i choć ciepła jeszcze myśl
a na twarzy jasny uśmiech
to i tak już ciężko żyć
przecież wiemy że za chwilę
czy za miesiąc czy za dzień
w końcu przyjdzie lata killer
i zabije piękny sen
potem kupi nasze względy
resztką słońca feerią barw
i obieca jeszcze kredyt
na bez chłodu jakiś czas
wiersz to prawda może powstać
lecz piszemy nawet w mróz
nie wspominam tu o kosztach
jednak w treści tylko ból
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 12-09-2018 12:55 |
|
chociaż ciepła jeszcze myśl
wyzłocona babim latem
wymykają nam się sny
czas spisuje je na stratę
brniemy w jesień dzień po dniu
życie depcze nam po piętach
wokół serca rośnie chłód
i gubimy sens w bezsensach
ale w końcu mniejsza z tym
lepiej usiąść gdzieś pod drzewem
na gałęzie spojrzeć i
cieszyć się wrześniowym niebem
póki wieje ciepły wiatr
liście szumią niczym żagle
można płynąć poprzez czas
choć przyroda zmienia barwę
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
ClakierCat
Użytkownik
|
| Dodane dnia 12-09-2018 16:09 |
|
Miladora napisała: jeszcze może powstać wiersz
Cóż – nadchodzi czas przemyśleń -
ciepłym się owińmy wierszem,
i stukając w okna wiatrem,
strąćmy słów niechętne szczęście.
Potem będzie sen kominka,
przecież prawda może wygrać,
i nie smutna nami plucha,
w jesień wspólnie można zagrać.
Nie spisuję nic na straty,
babim latem jesteś nieustannie,
chociaż życie drepcze w miejscu,
nie pogubię twoich śladów.
Nie czekajmy chłodów zimy,
ciepłym otulmy kolorem,
cieszmy się spojrzeniem września…
w listopadzie przyjdą mrozy?
[Dodano 12-09-2018 17:06]
Miladora napisała: brniemy w jesień dzień po dniu
Bym miał wiele powiedzieć,
I patrzeć [tobą] babim latem,
Szukać nieustannie gry,
Nie spisywać nic na straty.
Czekam wiele, wciąż pytam,
Życie drepcze mi po piętach,
Nie czekam ciągłych pytań,
Nie gubię sensu w nonsensach.
Bo wiesz, że mniejsza z tym,
Poczekajmy jabłoni wiosną,
Gałęziami kwiatów spadź,
Chodźmy więc majową piosnką.
Co na jesień zmienia czas?
Z lata złotych kolorów…
Przepływając w barwach września,
I z jesieni… do powrotów.
Pisz liścia kolor sen w sen,
By nie zasiąść w chłodach zimy,
Gałęziami kwiatów spadź,
Rzucić latem od jesieni.
|
| https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
Lilah
Użytkownik
|
| Dodane dnia 12-09-2018 22:55 |
|
póki wieje ciepły wiatr
i faluje sukienkami
nie powinna martwić nas
myśl że lato już za nami
przecież każda pora ma
tyle barw i zalet tyle
więc spędzajmy wolny czas
tak by było nam najmilej
przy życzliwym świetle lamp
w altankowej atmosferze
może się objawi bard
i ucieszy panny śpiewem
z nim ciekawy będzie dzień
każdy wieczór wyjątkowy
noc nie zmruży powiek snem
lecz uderzy nam do głowy
niech się stanie co los zechce
ja otwieram już dziś serce
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
dodatek111
Użytkownik
|
| Dodane dnia 13-09-2018 11:39 |
|
póki wieje ciepły wiatr
nic nie grozi dobrym myślom
gdzieś się schował zimny strach
i nie wpycha się w pomyślność
a urodzaj ciągle trwa
ośmielony obfitością
nieskromności słodycz da
i napełni sokiem gąsior
ogród żyje mocą barw
skopiowanych z marzeń kwiatów
nie wymyślił dla nich nazw
nawet mało ich dla chwastów
gdy uchyli jesień drzwi
to powiemy że pomyłka
tutaj lato mocno tkwi
więc zagości miechów kilka
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 13-09-2018 19:37 |
|
ogród żyje mocą barw
słońce pada na altankę
może się objawi bard
by ucieszyć wierszem pannę
po instrument sięgnie i
głosem miękkim jak aksamit
zwróci wszystkie letnie sny
w świat prowadząc ją bez granic
może nawet – bo kto wie
kiedy noc już zamknie oczy
do alkowy weźmie też
głos zmieniając w czuły dotyk
wrzesień kocha ciepło rąk
które w chłodny czas nad ranem
do dalekich wiodą stron
zostawiając słodką pamięć
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
dodatek111
Użytkownik
|
| Dodane dnia 14-09-2018 11:40 |
|
może nawet – bo kto wie
sen się spełni w ciszy nocy
i przyniesie z blaskiem świec
pieszczotliwy ciepły dotyk
nic nie powie na to wiatr
przetykając chłodem ciemność
cicho zgasi świecy blask
by przybliżyć jeszcze niebo
wszystko spiszą światła gwiazd
roziskrzone marzeniami
by przywracać dobry czas
kolorując nimi pamięć
gdy się spełni zimna noc
z beznadzieją mroźnych świtów
wiersz przytuli niczym koc
budząc pamięć letnich zwidów
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 14-09-2018 16:28 |
|
sen się spełni w ciszy nocy
i nieważne będzie że
lato chyłkiem próg przekroczy
wchodząc w jesień deszcz i mgłę
za kominem świerszcz zaćwierka
rubinowo zalśni żar
dam ci piernik w kształcie serca
grzane wino wróżbę z kart
i będziemy chłonąć ciszę
król królowa w blasku świec
karmiąc pamięć dawnym mitem
chociaż w okna stuka deszcz
kołysanka zagubionych
wśród jesiennych szarych dni
bez księżyca już u skroni
ale razem – ja i ty
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
dodatek111
Użytkownik
|
| Dodane dnia 15-09-2018 11:40 |
|
kołysanka zagubionych
tuli echem letnich dni
snami wciąż podsyca płomyk
czerpiąc siłę z tamtych chwil
fantazjami sennych świtów
myśl przywraca ciepłą noc
zapisana w wina łyku
wchodzi strofą w jego ton
tu nie trzeba słów i myśli
by wrażenia zmienić w wiersz
i liryką słońce wyśnić
gdy pokarmem nie jest chleb
a zimowy jasny księżyc
będzie tworzył tło dla świec
i ogłosi jako pierwszy
że do wiosny można biec
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
ClakierCat
Użytkownik
|
| Dodane dnia 15-09-2018 21:12 |
|
Miladora napisała: słońce pada na altankę
Nie padaj mi na słońce
Ogrodem zażywaj rozkosz
Pojawiaj się natchniona
Przychodź bym bardem pozostał.
Po harfie zanucenia
Jesteś miękkim aksamitem
Zawrócisz me natchnienia
Spopielisz szczęścia bym mitem.
Może nawet – ja to wiem
Bo kiedy zamkniemy oczy
W alkowy spoglądniemy
Jest z ciebie cudowny dotyk.
Właśnie z września kolorów
Ciepłem jesteś otulonym
Daleko czekać ciebie
Zostaniesz w nasze rozmowy.
|
| https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 15-09-2018 21:15 |
|
gdy zimowy jasny księżyc
powysrebrza blaskiem śnieg
trudno będzie nam nie tęsknić
i nie patrzeć z żalem wstecz
znowu gdzieś umknęła wiosna
potem lato jesień i
jakże ciężko zimie sprostać
kiedy w chłodzie płyną dni
lecz na razie jeszcze wrzesień
– choć kapryśny – ciągle trwa
poradzimy sobie – przecież
na kominku płoną drwa
wino grzeje się przy ogniu
w słoju obok pachnie miód
nalej proszę by na powrót
wpadł nam w ręce złoty klucz
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
ClakierCat
Użytkownik
|
| Dodane dnia 15-09-2018 21:32 |
|
Miladora napisała: i będziemy chłonąć ciszę
Murmurandem szczęśliwionych,
Wymówimy lekkie słowa,
Snami poszukamy chwili,
Zaczerpniemy znów od nowa.
I fantazją twoich oczu,
Poszukamy ciepła nocy,
Abym wiedział źrenic tony,
I powiekom wyśnił sen.
Tak nie wiele nam potrzeba,
Wrażeń jednych zmysłów chwili,
By liryką słońcem schlebiać,
Nami dawać jedną toń.
Jest kołyska zagubiona,
Pośród szarych dni jesiennych,
Wiklinową jest to strofa,
Razem z tobą pogubieni?
[Dodano 15-09-2018 21:52]
Miladora napisała: trudno będzie nam nie tęsknić
Wypiszemy srebrem księżyca,
Poukładanym blaskiem śniegu,
Tak nie trudno napiszemy,
Wypowiemy żalem wstecz.
Potem znowu przyjdzie wiosna,
Potem lato, potem jesień,
I kapryśna zima plecie,
A po zimie wiosna trwa.
Zapalimy drwa kapryśne,
W naszym szczęścia uroczeniu,
I w kominku kaprys szczęścia,
Płoną szczęścia ognie dwa.
Bym spłomieniał wciąż dla ciebie,
A ty dla mnie ogień nocy,
Wino grzeje się przy ogniu,
Miodem czekasz na powroty.
|
| https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
dodatek111
Użytkownik
|
| Dodane dnia 17-09-2018 10:33 |
|
trudno będzie nam nie tęsknić
i zapomnieć letnie dni
ulegając wciąż depresji
zabierzemy zieleń w sny
tam znajdziemy kwietne łąki
i w soczystych barwach sad
konfitury niczym ściągi
podpowiedzą ciepły czas
przy kominku z grzanym winem
ocalimy pamięć z mgły
i jak klejnot wspomnień krztynę
oprawimy w cenny mit
jednak ciągle koniec lata
dobrej weny przędzie nić
snując myśli w barwnych kwiatach
chyba nie chce nigdzie iść
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 17-09-2018 15:48 |
|
chyba nie chce nigdzie iść
jak i my nie chcemy odejść
lecz za liściem spada liść
jesień snuje się po głowie
i w tle ciągle słychać szept:
idzie pora nagich drzew
bo choć błękit zdobi niebo
jednak mija letni skwar
to już nie jest ten sam sezon
skoro świty kryje mgła
a o zmierzchu chłodna gaza
rozpościera welon w trawach
nie chce iść lecz zmierza w kres
ku przepastnym głębiom zimy
a gdy wszystko skryje śnieg
z jakich wtedy czerpać krynic
nie ogrzeje lato gdy
wsącza się w samotne sny
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
ClakierCat
Użytkownik
|
| Dodane dnia 18-09-2018 00:33 |
|
Miladora napisała: jesień snuje się po głowie
Lato szczodrze darzy nam
Może nigdzie nie chce odejść
Jeszcze kilka lata dnia
Nam przysporzy ciepły powiew
Złota jesień czeka w drzwiach
Dla poetów przyjdzie czas
By zanucić kolor nieba
W żaden smutek w żniwach traw
Napiszemy nowy sezon
Części drugiej złotych piór
Opowiemy znowu powieść
O ławeczkach zakochanych
Pod platanem słyszysz szept
Pani spotka znowu pana
Aby w oczy spojrzeć sny
Tak jak majem nie skrywanym
Ciepło będzie iskry skrzyć
Nie samotne bo to pani
Pani znów popłyną łzy
|
| https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
dodatek111
Użytkownik
|
| Dodane dnia 18-09-2018 11:33 |
|
gdy za liściem spada liść
a chłód rankiem kurczy chęci
babie lato przędzie nić
wieczór coraz dłużej siedzi
to wiadomo ze to jesień
i choć złota wzmaga niechęć
rymy jakby z drugiej ręki
wersy nie chcą równo iść
nie pomaga pisać wierszy
zarażona smutkiem myśl
bo choć tyle barw przed nami
to żegnamy lato łzami
wiemy dobrze ile trwa
jesień zima i przedwiośnie
lecz co nam ta wiedza da
gdy bez skutku jest nasz pośpiech
i możemy tylko czekać
zapatrzeni w senny zegar
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Altanka - Kołysanka, czyli portalowy Dekameron i nie tylko
|
|
ClakierCat
Użytkownik
|
| Dodane dnia 18-09-2018 17:59 |
|
Miladora napisała: z jakich wtedy czerpać krynic
Liść upada, pada głośno,
Spójrz kolorem liści plecie,
Łzy nie straszą nutą wiosną,
Spoglądamy w bramy w jesień,
Co nam wrzesień zauroczył,
Co nam wrzesień ofiaruje,
Wirujemy razem w słowach,
Naszych miłych zanuceniach,
I pląsamy liściem złotym,
Kasztanami na ławeczkach.
Siedzę z tobą trzymam dłonie,
Patrzysz bo mnie nie odeszłaś.
W liściu tulisz usta moje,
Aby jesień w nas wygrała,
A na drugim końcu parku,
Są przepastne zim pokoje,
Więc narzucę moje ciepło
W srebrach lisów wysrebrzonych,
Chodź przejdziemy się po parku
I na wiosnę poczekamy.
Nie skryjemy dali nucąc,
Jak z szaleństwa kiedyś sami,
Co ja biegłem i ty biegłaś,
I w nie rozpacz się kochali…
Grzechem byłaś jam był zbrodnia,
Taka była z nas ta miłość.
Grzechem na cię patrzył śmiało,
A ty zbrodnią przemówiłaś,
Oczy mnie nie bolą dzisiaj,
Szukam ciebie, gdzież ta miłość…
[Dodano 18-09-2018 22:35]
Miladora napisała: póki wieje ciepły wiatr
Sami byśmy wymyślili,
W jednym wietrze w jednym cichym,
W pana brata szeleścieniu,
Jeden wiatr cichutko wyśnił,
Liście pieścił i podgrywał,
Zemdlał lekko ponad siłą,
Jednym wiatrem wciąż szybował,
Skoczył przebrnął czystą szybą,
A za siódmą jasną rzeką,
Jest po szósty wzrok jedyny,
Tam za ślepą czarną rzeką,
Jest jesieni tancerz miły.
A ty idziesz i kołyszesz,
Na zygzaki w pasmach wierszy,
Bym połamał i rozciągał,
Myśli moich z twoich piersi.
W kołyszeniach na spotkanie,
W twoich biodrach wyśmienitych,
Na gałęziach dziewcząt trwanie,
Dom wyśnimy groźbą szczęścia.
Idźmy w jesień by zawołać,
Rzucić w czwartą porą roku,
Zimą jesień wiecznym chłostać
W kołyszeniach bioderm spokój.
|
| https://www.facebook.com/andrzej.feret.56/
|
|
| Do góry |
|
[link]
A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to -->