AnonimowyGrzybiarz napisał/a:
Tylko, że ja wątpię, po tym co napisano o moim opowiadaniu, czy Recenzent w ogóle czytał niektóre utwory...

"WIELKA KONSTRUKCJA I WIELKA MANIPULACJA: Nikt pisarzem się nie rodzi. Proces stawania się twórcą zwykle przechodzi przez etapy intensywnego czytelnictwa, aktywnych poszukiwań konstatacji, że w ofercie wydawniczej brakuje tego, co chcielibyśmy przeczytać. Najwłaściwszym jawi się wtedy napisać to samemu. W fantastyce przechodzenie z pozycji czytelnika na pozycję pisarza jest szczególnie częste. Zapewne niemała w tym zasługa konwentowych spotkań, podczas których można autorowi poznać osobiście i przekonać się, że nie są nadludźmi, ale istotami podobnymi do nas. Stąd całkiem blisko do wniosku, że "Jeśli on jest taki, jak ja, to ja mogę pisać tak, jak on". Pisarskie ambicje fanów wspierane są przez portale literackie, na których początkujący twórcy publikuję swoje teksty, a bardziej doświadczeni dzielą się uwagami na ich temat. Pokłosiem wirtualnych warsztatów bywa druk antologii, takich jak "Kochali się, że strach", "Nawiedziny", czy wydany niedawno "Przedświt".

W tym ostatnim tomie znalazło się 21 utworów piętnaściorga autorów, z których największym dorobkiem legitymuje się Sebastian Uznański. Jego tekst wyróżnia się długością (150 stron), będąc raczej powieścią niż opowiadaniem. Większość pozostałych utworów to kilkustronicowe miniatury, które służą ilustracji mniej lub bardziej oryginalnego pomysłu.

Na ich tle szczególnie pozytywnie jakością pomysłu, starannością napisania, siłą oddziaływania - wyróżniają się trzy teksty. Marcin Kreczmer w "Karcianych opowieściach" sięga do mitologii i wudu, umiejętne prezentując emocjonalną historię miłości i nienawiści, upadku i zemsty. W sympatycznym, pełnym nostalgii "Kocie panny Aleksandry" Adam Sapierzyński czyni tytułowego zwierzaka łącznikiem pomiędzy światami. Z kolei Jarosław Sapierzyński w "Graj, muzyko" intrygująco portretuje rodzimą scenę muzyczną, dodając kolejnego, nadprzyrodzonego aktora.

W lwiej części reszty utworów daje się zauważyć brak fachowej redakcji i ....samokrytycyzmu autorów. To ostatnie zdaje się naturalną przypadłością dotykającą znacznego odsetka tych, którzy kiedykolwiek próbowali pisać. Zwykle weryfikuje ją przychodząca z czasem twórcza dojrzałość lub odzew czytelników
.Nie należy jednak oceniać "Przed świtu" zbyt surowo bez brania pod uwagę założeń tej publikacji. Jeśli bowiem zadaniem antologii miało być zaprezentowanie dorobku najmłodszego pokolenia autorów, to jak najbardziej spełniła ona swoją rolę. A jej zawartość dowodzi, że niektórzy z młodych twórców są na dobrej drodze do profesjonalizmu."

AnonimowyGrzybiarz napisał/a:
http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/.../recenzja

Moje opowiadanko to "miniatura grozy"? Dobrze wiedzieć, myślałem, że to humoreska...

Elwira napisał/a:
Raczej nie czytał, nawet nieuważnie przejrzał, bo nie zauważył, że nie ma żadnego klucza w kolejności, tylko jest alfabetycznie, według autorów. A o niektórych w ogóle nie wspomniał... Nie ma ich nawet pod recenzją w informacji o antologii. To nie jest znawca, to jest ignorant.
(...)
Ja odczytałam jako o doborze kolejności. Co prawda też ułożyłabym to inaczej, ale może faktycznie alfabetycznie jest najlepiej. Poza tym wkurzył mnie, bo zjechał opowiadanie, które akurat mnie najbardziej przypadło do gustu.