- Jutro zawody i nie ma możliwości zmian w składzie załogi.
Musimy startować w takim zespole, jaki został wytrenowany i zgłoszony.
Czybyś Zolu chciała nam wszystkim popsuć szyki? Jesteś sternikiem w łódce i tylko od twojej precyzji zależy, czy nie ominiemy bojek szlaku regat wioślarskich. Dystans nie jest długi, te tysiąc metrów damy radę pokonać w dobrym czasie. Powinno nam to przynieść zwycięstwo.
Inne portale poetyckie wystawiły silne zespoły, ale tam ludzie są skłóceni, gdyż wewnętrzne rankingi niszczą więzi. Pogoń za tym, by znaleźć się w TOP 10, anonimowe oceny bez komentarzy, podwójne konta z których podbijają sobie wartość. Pełny chaos i bezprawie. U nas jest inaczej, lepiej, czujemy się prawie rodziną. Musimy z tego skorzystać i wygrać.
Nie ma tu, zacytuję cię:
"Do trzech razy sztuka, a za czwartym - kiks
z tego automatu nie wydusisz grosza
chwytasz inną wajchę - a tam znowu nic"

- Mamy jedną, jedyną szansę i trzeba z niej skorzystać. Sterując masz być jak:
"Mosty, co złączą nieprawdziwe lądy,
drogi przez dziwne rozstąpione morza"

- Trenerze!
- Nie mów tak do mnie, przecież zwracamy się do siebie po imieniu.
- No dobra! Mike! Ja się obawiam, czy podołam, czy nie zawiodę?
- Czy ty sobie wyobrażasz, że tam na mecie będzie prawie cały portal z rodzinami? Przyjaciele, znajomi, wrogowie też.
- Jednym będzie przykro z powodu porażki, a tym drugim sprawimy radość. Kładziesz na barki tej mieszanej załogi wielką odpowiedzialność.

- Akacjowa Agnes! Co ty o tym wszystkim sądzisz? Czytałem w jednym z twoich utworów:
"Ja leciałam ponad tym szlakiem pełna szczęścia i radośnie kiwałam do mijanych stworzeń
odwzajemniały mój uśmiech jeśli miały czym lub tylko machały do mnie serdecznie"

- Czyż nie był to proroczy sen o zwycięstwie?
- Wiesz Mike-trenerze, zapomniałam o tym i dobrze, że przytaczasz ten fragment wiersza.
Napracowałeś się z nami, nadarłeś gęby. Nie jeden już by sobie to wszystko odpuścił, ale nie ty. Masz charakterek zwycięzcy i dobrze, że jesteś z nami. Damy z siebie wszystko, przynajmniej ja.

- Co ty na to Szamanko? Czy twoja złota rybka nie wywinie nam ponad wodą salta i nie zaśmieje się jak wieloryb?
- Niech nam te baśniowe ludki pomagają ciągnąć wiosła, byle do zwycięstwa.

- Michale, Michale! Ja też miałam dziś dziwny sen:
"Cały świat bił brawa
gdy za dnia wyjrzały gwiazdy
w ich świetle widziałam konie
galopem przemierzały moje sny"
- Walburga! Dzięki ci za ten proroczy wiersz, widzę, że wraca wam wszystkim wola zwycięstwa.
Tak liczę na każdego z was, a na ciebie Ratty Adalan szczególnie. Ty masz być w tym pociągu, jak ta lokomotywa. Wszak pisałeś przecież:
"Ruszyła maszyna - gotowych
do biegu przez pola
przez łąki , przez las
Każdy tak na ślepo
ze swoją cegiełką"
- U nas nie będzie takich przeszkód, nie płyniesz na ślepo, macie przecież wspaniałego sternika, jakim jest Zola. Nie potrzeba do zwycięstwa cegieł, macie wiosła.
Ratty! Jak przyłożysz się dobrze do nich, to inni pójdą w twoje ślady. Postaraj się, jak na prawdziwego mężczyznę przystało.

- A ty Puma 81, co tak stoisz z boku cichutko?
Wiem co myślisz. Czy twój dziadek będzie szczęśliwy z prezentu, choć to nie będzie następna popielniczka? Pamiętasz jego słowa z twojego wiersza?:
"Nie zapomnisz o mnie, dziękuję - dłoń dziadka
czule rozczochrała moją grzywkę. - Twoje serduszko jest ze złota, masz w piersi wielki skarb"
Hej piękności ty moje, nie martw się, on będzie z ciebie dumny.


Jutro zwyciężymy i utrzemy niedowiarkom nosa. Sagitarius będzie musiał spojrzeć na was i na mnie, jak na zwycięzców.
A teraz idźcie spać, do zawodów musicie odpocząć i tylko żadnego alkoholu!

Ha ha ha dobre, ubawiłam się Dodam, że nie czuję się urażona.
Tylko muszę chyba podrasować nieco swój image. Pablo, pożycz jakąś spluwę. Albo lepiej nie, bo jeszcze sama sobie krzywdę zrobię, hehe

Kolejne świetne opowiadanku wykonaniu Tydrysia! Tak trzymaj, pomysł z wtopieniem bohaterów Portalu w codzienne życie jest, moim zdaniem, wart kontynuacji. Przynajmniej masz już jakiś zarys postaci, wystarczy je odpowiednio umiejscowić i ... zabawa przednia!
Jedyna uwaga, tak na marginesie:




ukaże

Czekamy na więcej! Tylko z tego, co widzę, redakcja prosi Cię o stworzenie odrębnego wątku na forum? No to twórz, będziemy czytać i się śmiać

Dobra robota, Irek
Piszesz coraz lepiej i nie jest to pochwała na wyrost - zrobione ze szwungiem, jak się należy, lekko i z jajcem.
Lubię Cię w tej roli, ale o tym już dobrze wiesz.
Żadnych zażaleń nie składam, co więcej, fajnie, żeś uwzględnił tu moją miłość do wszelakiej wody i sportów wodnych, zwłaszcza kajakarstwa, pewnie Ci to przesłałem drogą telepatyczną he he
Jest dobrze, a nawet dobrze jest - way to go!

Tydrych - jasnowidz! Pełną gębą. Miałam iść do szkoły wioślarskiej Lecz stchórzyłam. W Twoim opowiadaniu nie boję się nic a nic. W końcu mając takiego trenera, czego tu się bać? Ten kawałek jest łagodniejszy niż poprzedni, ale też z humorkiem i luzem. Czekam na dalsze losy portalowej gromady. Może na jakiś obóz przetrwania pojedziemy?

Haha, mike jako trener też mi się podoba. mike, tak samo jak z kartami Tarota z poprzedniego tekstu sobie ciebie wyobraziłem - abstrakcja xD

Na obóz przetrwania, fajne!

Silvus- czy mogę cię umieścić jako szefa obozu przetrwania w nowym opowiadaniu? Pomysł iście bombowy Zbieraj uczestników i kasę, bo co za darmo będziesz z nimi sie meczył?
Pablo - dzięki za uważne czytanie i wychwycenie błędu, oraz za pochwały. Chyba się rozpłaczę
Puma, Mike i Akacjowa - w takich jak Wy jest nadzieja normalności. Oby Was więcej.

tydrych napisał:


Nieładnie, Irku. Nikt nie powinien być oceniany pod względem normalności lub jej braku. Nie mamy zielonego pojęcia, co jest normą. Poza tym wolałabym zaliczać się do szalonych i niekoniecznie standardowych egzemplarzy A to już chyba nie norma

Oj... nie wiem, czy dam radę, nigdy nie miałem zdolności przywódczych, raczej odwrotnie. Byłoby mi w każdym razie niezmiernie miło.

Cytat:
Zbieraj uczestników i kasę, bo co za darmo będziesz z nimi sie meczył?

No dobra... to kto by chciał przetrwać pod moją komendą? (Składka - na razie ile kto chce, ale nie polecałbym łożyć życiowych oszczędności na szansę przetrwania ze mną. )

Składam akces uczestnictwa! Choć mam dopiero 61 lat, to nie jeden młody wymięka przy mnie kondycyjnie. Dam radę. Zacznij już pisać